Σε μια μελέτη του «ζωντανού δεινόσαυρου» της Νέας Ζηλανδίας, το τουατάρα, ο εξελικτικός βιολόγος και ειδικός στο αρχαίο DNA, καθηγητής David Lambert και η ομάδα του από το Alan Wilson κέντρο Μοριακής Οικολογίας και Εξέλιξης, ανακάλυψαν DNA ακολουθίες από τα κόκκαλα αρχαίων τουατάρα που χρονολογούνται στα 8,000 χρόνια. Βρήκαν ότι παρόλο που τα τουατάρα έχουν παραμείνει σωματικά απαράλλακτα για πολύ μεγάλες περιόδους εξέλιξης, σε μοριακό επίπεδο εξελίσσονται γρηγορότερα από οποιοδήποτε άλλο ζώο έχει εξεταστεί μέχρι τώρα. Η έρευνα θα δημοσιευτεί στο τεύχος Μαρτίου του περιοδικού Trends in Genetics. «Αυτό που έχουμε βρει είναι ότι το τουατάρα έχει το υψηλότερο μοριακό εξελικτικό ποσοστό που έχει μετρηθεί μέχρι σήμερα.» λέει ο καθηγητής Lambert.
Το ποσοστό εξέλιξης για τους Adelie πιγκουΐνους τους οποίους ο Lambert και η ομάδα του μελετούσαν για πολλά χρόνια στην Ανταρκτική, είναι ελαφρώς χαμηλότερο από αυτό των Τουατάρα. Το ποσοστό των Τουατάρα είναι σημαντικά ταχύτερο από ότι για ζώα όπως η αρκούδα των σπηλαίων, το λιοντάρι, το άλογο.
«Φυσικά περιμέναμε ότι τα τουατάρα που κάνουν τα πάντα αργά – μεγαλώνουν αργά, αναπαράγονται αργά και έχουν έναν πολύ αργό μεταβολισμό- θα έχουν εξελιχθεί και με αργό ρυθμό. Στην πραγματικότητα, σε επίπεδο DNA, εξελίσσονται απίστευτα γρήγορα, κάτι που υποστηρίζει την υπόθεση που παλαιότερα είχε προταθεί από τον εξελικτικό βιολόγο Allan Wilson, ο οποίος έλεγε ότι το ποσοστό της μοριακής εξέλιξης δεν είχε σχέση με το ποσοστό της μορφολογικής εξέλιξης.
Ο Άλαν Γουίλσον είναι βετεράνος της μοριακής εξέλιξης. Οι ιδέες του ήταν αμφιλεγόμενες όταν της εισήγαγε, σαράντα χρόνια πριν, αλλά η νέα αυτή έρευνα τις υποστηρίζει. Ο καθηγητής Lambert λέει ότι τα ευρήματα μπορεί να φανούν χρήσιμα σε μελλοντικές έρευνες και σχέδια για τη διαχείριση των τουατάρα, και η ομάδα τώρα ελπίζει να επεκτείνει την δουλειά στην εξέλιξη άλλων ζωϊκών ειδών.
«Θέλουμε να συνεχίσουμε και να μετρήσουμε το ποσοστό μοριακής εξέλιξης για τους ανθρώπους καθώς και να δουλέψουμε περισσότερο με τα μόα και τα ανταρκτικά ψάρια για να δούμε αν τα ποσοστά των DNA αλλαγών είναι ανεξάρτητα σε αυτά τα είδη. Υπάρχουν ανθρώπινες μούμιες στις Άνδεις και μερικά πολύ καλά δείγματα στη Σιβηρία όπου έχουμε συνεργάτες, οπότε ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να μετρήσουμε το ποσοστό της ανθρώπινης εξέλιξης και σε αυτές τις περιπτώσεις. Το τοατάρ, Sphendon punctatus, βρίσκεται μόνο στη Νέα Ζηλανδία και είναι ο μόνος επιζών από μια τάξη ερπετών, τα Sphenodontia που έζησαν μαζί με τους αρχικούς δεινόσαυρους και ξέφυγαν από τα άλλα ερπετά 200 εκατομμύρια χρόνια πριν, κατά το Ανώτερο Ιουρασικό.
πηγή: Cell Press
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου