Οξέωση των ωκεανών και οι επιδράσεις στους θαλάσσιους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα

Σαν συνέχεια από το προηγούμενο άρθρο..

Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέσω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων έχουν μια πολύ καλά γνωστή επίδραση στο κλίμα της Γης. Αυτό που δεν είναι τόσο καλά γνωστό είναι ότι η απορρόφηση του CO2 από τους ωκεανούς προκαλεί αναπόφευκτη οξέωση του θαλασσινού νερού. Αλλά τι επίδραση έχει το φαινόμενο αυτό στους θαλάσσιους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα; Μέχρι τώρα υπάρχουν λίγες απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση από τους επιστήμονες.

Αυτός είναι και ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει πρόσφατα την υποστήριξή της στο EPOCA(European Project on Ocean Acidification), το οποίο θα παρουσιαστεί στη Νίκαια της Γαλλίας, στις 10 Ιουνίου 2008.
Ο στόχος του EPOCA είναι να καταγράψει την οξέωση των ωκεανών, να ερευνήσει την επίδρασή της στις βιολογικές διαδικασίες, να προβλέψει τις συνέπειες για τα επόμενα 100 χρόνια, και να συμβουλεύσει του νομοθέτες για την πιθανή θέσπιση ορίων τα οποία δεν πρέπει να ξεπεραστούν. Το project συντονίζεται από τον Jean-Pierre Gattuso, ερευνητή στο ωκεανογραφικό εργαστήριο του CNRS(Centre national de la recherche scientifique). Πολλά ωκεανογραφικά ινστιτούτα συμμετέχουν ανά την Ευρώπη καθώς και 100 μόνιμοι επιστήμονες.

Πάνω από το 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από ωκεανούς, που αποτελούν το σπίτι για μια απίστευτα μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας. Οι ωκεανοί παίζουν ένα ρόλο-κλειδί στη ρύθμιση του κλίματος και των επιπέδων του CO2. ενός από τα κύρια αέρια του θερμοκηπίου. Τα τελευταία 200 χρόνια(από το ξεκίνημα της βιομηχανικής επανάστασης), οι ωκεανοί έχουν απορροφήσει πάνω από το 1/3 του CO2 που έχει παραχθεί από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, ένα σύνολο 120 δις τόνων. Χωρίς αυτήν την απορρόφηση, το ποσό του CO2 που θα βρισκόταν στην ατμόσφαιρα και οι επιδράσεις στο κλίμα θα ήταν αναμφισβήτητα μεγαλύτερες.

Κάθε μέρα, πάνω από 25 εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα διαλύονται στο θαλασσινό νερό. Όμως οι ωκεανοί υφίστανται μερικές αρνητικές συνέπειες από αυτό το γεγονός. Όταν το CO2 διαλύεται στο θαλασσινό νερό, προκαλεί τη μορφοποίηση καρβονικού οξέος, που οδηγεί σε μία πτώση του pH. Η αλλαγή αυτή ονομάζεται «οξέωση των ωκεανών» και συμβαίνει τώρα σε τέτοιο ποσοστό που πιθανά δεν έχει επαναληφθεί τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια.

Οι επιπτώσεις αυτής της τεράστιας εισόδου CO2 στους ωκεανούς ξεκίνησαν να μελετούνται στα τέλη της δεκατίας του 1990 και είναι κατανοητά λίγα πράγματα μέχρι στιγμής. Μία από τις πιο πιθανές συνέπειες θα είναι η πιο αργή αύξηση οργανισμών με ασβεστούχους σκελετούς, όπως κοράλλια, μαλάκια, άλγη κτλ. Η απόκτηση περισσότερων πληροφοριών για την οξέωση των ωκεανών είναι μια σημαντική περιβαλλοντική προτεραιότητα εξαιτίας της απειλής που υπάρχει σε συγκεκριμένα είδη και οικοσυστήματα.
Όπως έχουν δείξει και έρευνες σε κοράλλια(University of Miami Rosenstiel School of Marine & Atmospheric Science (2006, February 22)), ο συνδυασμός της υψηλής θερμοκρασίας με την πτώση του pH των ωκεανών τα καθιστά ανίκανα να συνθέσουν το σκελετό τους που αποτελείται από ασβεστούχα ανθρακικά άλατα.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:

CNRS. "Ocean Acidification And Its Impact On Ecosystems." ScienceDaily 29 May 2008. 30 May 2008 .

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Οξέωση των ωκεανών: Ακόμη μία ανεπιθύμητη παρενέργεια της καύσηςορυκτών καυσίμων

Brachyura
Originally uploaded by satel444

Μέχρι τώρα, οι ωκεανοί έχουν ισορροπήσει σημαντικά την κλιματική αλλαγή απορροφώντας σχεδόν το ένα τρίτο του παγκόσμια εκπεμπόμενου διοξειδίου του άνθρακα. Οι ωκεανοί αντιπροσωπεύουν μια σημαντική δεξαμενή άνθρακα αλλά η αναρρόφηση υπερβολικού ποσού διοξειδίου του άνθρακα που προέρχεται από την ανθρώπινη καύση των ορυκτών καυσίμων, έχει ένα κόστος: την οξέωση των ωκεανών.

Η έρευνα στην οξέωση των ωκεανών είναι ένα νέο αναγκαίο πεδίο και ήταν ένα από τα κύρια θέματα στην ετήσια Γενική συνέλευση της ευρωπαϊκής εταιρείας γεωεπιστημών που έγινε στη Βιέννη, τον Απρίλιο.
Η χημεία είναι ξεκάθαρη: η οξέωση των ωκεανών είναι άμεσα συνδεδεμένη με το ποσό του CO2 που εμείς παράγουμε. Το CO2 διαλύεται στον ωκεανό, αντιδρά με το θαλασσινό νερό και μειώνει το pH. Από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, οι ωκεανοί έχουν γίνει 30% πιο όξινοι (από pH 8,2 στο pH 8,1). «Οι προβλέψεις για το τέλος του αιώνα είναι ότι θα χαμηλώσουμε το pH της επιφάνειας των ωκεανών κατά 0,4 μονάδες που σημαίνει ότι οι επιφανειακοί ωκεανοί θα γίνουν 150% πιο όξινοι και αυτό είναι “a hell of a lot”» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Jelle Bijma, πρόεδρος την επιστημονικής επιτροπής του προγράμματος EuroCLIMATE και βιογεωχημικός στο Alfred-Weneger Ινστιτούτο στο Bremerhaven.

«Η οξέωση των ωκεανών είναι εξελίσσεται πιο γρήγορα από ποτέ στην ιστορία της Γης και αν κοιτάξει κάποιος τα επίπεδα pCO2( σωματιδιακή πίεση του διοξειδίου του άνθρακα), θα πρέπει να γυρίσει πίσω 35 εκατομμύρια χρόνια στο χρόνο για να βρει αντίστοιχες καταστάσεις», συνέχισε ο Bijma. Πρέπει να βρεθεί μια μέγιστη, επιτρεπόμενη αλλαγή στο pH μέχρι την οποία το σύστημα είναι ακόμη ελεγχόμενο. Αυτή είναι μία σημαντική πρόκληση λαμβάνοντας υπόψη τις πολύπλευρες άγνωστες καταστάσεις που περιμένουν να τεκμηριωθούν. Αυτό το σημείο αιχμής υπολογίζεται προς το παρόν ότι θα επιτρέψει μια πτώση 0,2 μονάδων pH, κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί σε 30 περίπου χρόνια, όπως υπολογίζεται. Για να επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις απαιτείται περισσότερη έρευνα και και ευρύτερες προβλέψεις με μοντέλα.

Η αναμενόμενη βιολογική επίδραση της οξέωσης των ωκεανών παραμένει ακόμη αβέβαιη. Οι πιο ασβεστούχοι οργανισμοί όπως τα κοράλλια, τα μύδια, η άλγη και το πλαγκτόν που έχουν ερευνηθεί μέχρι τώρα, αποκρίνονται αρνητικά σε περισσότερο όξινα νερά των ωκεανών. Εξαιτίας της αυξημένης οξύτητας, λιγότερα ιόντα ανθρακικών αλάτων είναι διαθέσιμα που σημαίνει ότι τα ποσοστά ασβεστοποίησης των οργανισμών μειώνονται και έτσι τα κελύφη και οι σκελετοί τους λεπταίνουν.

Παρ’ όλα αυτά μια πρόσφατη έρευνα πρότεινε ότι μια συγκεκριμένη μορφή της μονοκύτταρης άλγης που ονομάζεται κοκκολιθοφόρα, ερεθίζεται από τα αυξημλενα επίπεδα pCO2 στους ωκεανούς, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερες αβεβαιότητες για το τι ακριβώς θα συμβεί όσον αφορά τη βιολογική απόκριση.
«Υπάρχουν χιλιάδες οργανισμοί που εναποθέτουν άλατα ασβεστίου, στη Γη και εμείς έχουμε αναγνωρίσει μόνο έξι ή δέκα από αυτούς. Χρειαζόμαστε μια καλύτερη κατανόηση των φυσιολογικών μηχανισμών», ανέφερε ο Jean-Pierre Gattuso, ομιλητής από το εργαστήριο ωκεανογραφίας Villefranche. Επί πρόσθετα, ανώτερα είδη θαλάσσιας ζωής είναι πιθανόν να επηρεαστούν από τους ταχύτατα οξεώμενους ωκεανούς και όλοκληρες τροφικές αλυσίδες μπορεί να αλλάξουν.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
European Science Foundation (2008, May 24). Ocean Acidification: Another Undesired Side Effect Of Fossil Fuel-burning. ScienceDaily. Retrieved May 26, 2008, from http://www.sciencedaily.com­ /releases/2008/05/080521105251.htm

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Σπόγγοι: Τα απλούστερα πολυκύτταρα ζώα

Οι σπόγγοι είναι ζώα που ανήκουν στο φύλο Porifera(φέρουν πόρους).
Είναι αρχέγονα και κυρίως θαλάσσια ζώα τα οποία ζουν προσκολλημένα και δεν μετακινούνται. Οι σπόγγοι είναι τα κατώτερα πολυκύτταρα ζώα και δεν έχουν πραγματικούς ιστούς. Στερούνται μυών, νεύρων και εσωτερικών οργάνων.

Το σώμα τους έχει πολλούς πόρους από τους οποίους διέρχεται, φιλτράρεται το νερό ώστε να εξασφαλιστούν το οξυγόνο και τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για τη ζωή.

Τα άχρηστα προϊόντα αποβάλλονται στη συνέχεια μέσω της ροής του νερού από το στόμιο εξόδου(osculum). Το σώμα τους ,δηλαδή, μοιάζει με έναν μικρό σάκκο ο οποίος έχει μικρές τρύπες-αγωγούς από τις οποίες εισέρχεται το νερό και το άνοιγμα στο πάνω μέρος που χρησιμεύει σαν έδρα.

Η ομοιότητα των σπόγγων με τα χοανομαστιγοφόρα πρωτόζωα που σχηματίζουν αποικίες δείχνει πιθανά ένα εξελικτικό άλμα από τους μονοκύτταρους στους πολυκύτταρους οργανισμούς. Παρ’ όλα αυτά σύγχρονες γονιδιωματικές αναλύσεις προτείνουν ότι οι σπόγγοι δεν είναι τα αρχαιότερα ζώα και ότι πιθανώς να απλοποιήθηκαν με την πάροδο του χρόνου.

Υπάρχουν πάνω από 5,000 σύγχρονα, γνωστά είδη σπόγγων και μπορούν να βρεθούν σε όλα τα βάθη. Οι σπόγγοι έχουν διάφορους τύπους κυττάρων (αμοιβαδοκύτταρα, κολλεγχυμοκύτταρα, μυοκύτταρα, νευρικά κύτταρα) και υπάρχουν τρεις τύποι σπόγγων όσον αφορά τη δομή: ασκονοειδής τύπος, συκονοειδής τύπος και λευκονοειδής τύπος. Οι σπόγγοι χρησιμεύουν σαν στέγη για διάφορα είδη ζώων όπως για μαλάκια, αρθρόποδα ακόμη και ψάρια.
Ο σπόγγος του μπάνιου είναι ο ελαστικός σκελετός σπόγγου χωρίς τη ζωντανή πρωτοπλασματική ουσία.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Οι κλιματικές αλλαγές δημιουργούν πράσινα και ανθισμένα βουνά

mountains
Originally uploaded by satel444

Τα βουνά της Σουηδίας γίνονται πιο πράσινα. Στην οριακή ζώνη μεταξύ των δασών και του γυμνού εδάφους, δέντρα που απαιτούν ζεστές θερμοκρασίες, όπως βελανιδιές, φτελιές, σφένδαμοι και μαύρες σημύδες έχουν εγκατασταθεί εκεί για πρώτη φορά εδώ και 8,000 χρόνια. Αυτό δείχνουν μελέτες καθοδηγούμενες από τον Leif Kullman, καθηγητή φυσικής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Umea της Σουηδίας.
Τον τελευταίο αιώνα η θερμοκρασία έχει ανέβει περισσότερο από έναν βαθμό. Το κύμα «δροσιάς» που επικρατούσε εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν υπάρχει πλέον και αυτό πυροδοτεί αλλαγές στη χλωρίδα, την πανίδα και στα τοπία.
«Οι γυμνές αλπικές περιοχές συρρικνώνονται και τα τυπικά Σκανδιναβικά δάση σημύδας χάνουν έδαφος από δέντρα όπως η ερυθρελάτη και η πεύκη, τα οποία είναι πιο ανταγωνιστικά σε ένα πιο ζεστό και ξηρό κλίμα», αναφέρει ο Leif Kullman.
Το αλπικό τοπίο γίνεται γενικά πιο πράσινο και ελκυστικό. Πολλά βουνίσια φυτά παρήγαγαν άφθονα άνθη καθώς και μεγάλες ποσότητες καρπών και φρούτων τα τελευταία χρόνια.
Η αλπική χλωρίδα και βιοποικιλότητα αναπτύσσονται δραματικά. Ολοένα και περισσότερα φυτά μεταναστεύουν στα ψηλά βουνά καθώς το ζεστότερο κλίμα τα ελκύει, όπως τα είδη Pinus contorta και Pinus cembra, που δεν είναι ενδημικά της Σκανδιναβίας.
Η διανομή διάφορων φυτικών κοινοτήτων στα τοπία των βουνών, βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχών αλλαγών. Συγκεκριμένα φυτά, όπως βρύα και πόες προσαρμόζονται σε μια σύντομη αυξητική περίοδο, αφού λιώσει το χιόνι.
Καθώς το χιόνι λιώνει ολοένα και πιο νωρίς, αυτά τα φυτά έχουν αντικατασταθεί από θαμνότοπους, και έτσι οι πλαγιές των βουνών έχουν μια εμφάνιση που θυμίζει περισσότερο στέπα.
Οι αλλαγές της χλωρίδας επιδρούν και στην πανίδα του βουνού. Ο Kullman παρατήρησε νέα είδη πεταλούδων(admirals) και πουλιών(πχ τρυποφράχτες).
«Ο αλπικός κόσμος παρουσιάζει μεγάλες αλλαγές παρά τη μέτρια αύξηση στη θερμοκρασία. Οι παρούσες προγνώσεις για αύξηση τριών βαθμών κελσίου μέχρι το 2100 συνεπάγονται ότι οι αλλαγές θα είναι πιο «σαρωτικές».
Μπορούμε να περιμένουμε λιγότερες γυμνές εκτάσεις στα βουνά, ακόμη πιο πλούσια βλάστηση και χλωρίδα», εξηγεί ο Leif Kullman.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
Umeå University. "Climate Changes Creating Green And Flowering Mountains." ScienceDaily 18 May 2008. 20 May 2008 .

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Δηλητηριώδη φίδια: Βασιλική Κόμπρα

>Η βασιλική κόμπρα είναι τo μακρύτερο δηλητηριώδες φίδι στον κόσμο αφού μπορεί να φτάσει τα 5,6 μέτρα σε μήκος και τα 6 κιλά σε βάρος. Η επιστημονική του ονομασία είναι Ophiophagus Hannah. Το γένος του εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε ότι σημαίνει φιδοφάγος. Πράγματι, η βασιλική κόμπρα τρέφεται με άλλα φίδια όπως μεγάλους πύθωνες ή ακόμη και μικρότερα μέλη του ίδιου είδους. Το ποσοστό θνησιμότητας στον άνθρωπο από τσιμπήματα τέτοιου φιδιού είναι 75% μιας και το δηλητήριο είναι ιδιαίτερα νευροτοξικό και αρκεί συνήθως μόνο ένα δάγκωμα. Το δηλητήριο παράγεται από τους σιαλογόνους αδένες της που βρίσκονται πίσω από τα μάτια και αποτελείται κυρίως από πρωτεΐνες και πολυπεπτίδια. Παρά τη φήμη της, αυτό το είδος κόμπρας είναι ντροπαλό και προσπαθεί να αποφύγει τους ανθρώπους. Η βασιλική κόμπρα εξαπλώνεται στη νότιο-ανατολική Ασία και στην Ινδία. Αν δεν υπάρχουν φίδια για να φάει, τρέφεται με μικρά σπονδυλωτά όπως σαύρες και ποντίκια ενώ ο αργός μεταβολισμός της την καθιστά ικανή να μείνει χωρίς τροφή για μήνες μετά από ένα μεγάλο γεύμα.

Πηγή:http://en.wikipedia.org/wiki/King_cobra

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Η ατμόσφαιρα απειλείται από αζωτούχες ρυπαντικές ουσίες που εισέρχονται και στους ωκεανούς

Μια μεγάλη ποσότητα αζωτούχων ενώσεων, που εκλύονται στην ατμόσφαιρα από τους ανθρώπους με την καύση των ορυκτών καυσίμων και τη χρήση αζωτούχων λιπασμάτων, εισέρχεται στους ωκεανούς και μπορεί να οδηγήσει στην αφαίρεση μερικού διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα- συμπέρανε μια ομάδα διεθνών επιστημόνων καθοδηγούμενη από τον διακεκριμένο καθηγητή ωκεανογραφίας και ατμοσφαιρικών επιστημών του πανεπιστημίου του Τέξας A&M, Robert Duce.

Η ομάδα των 30 ειδικών από ινστιτούτα σε όλο τον κόσμο παρουσίασαν τα ευρήματα τους στο περιοδικό Science.

Οι αζωτούχες ενώσεις, που αποδίδονται σε ανθρώπινες δραστηριότητες, μεταφέρονται με τον άνεμο και αποθηκεύονται στον ωκεανό, όπου δρουν σαν λίπασμα και οδηγούν σε αυξημένη παραγωγή θαλάσσιας φυτικής ζωής. Η αύξηση αυτή των θαλάσσιων φυτών προκαλεί την είσοδο περισσότερου διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα στον ωκεανό. Αυτή η διαδικασία συντελεί στην αφαίρεση περίπου του 10% του ανθρωπογενούς διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και κατά συνέπεια μειώνοντας το δυναμικό της υπερθέρμανσης του πλανήτη, σύμφωνα με τη δημοσίευση της ομάδας.

Παρ’όλα αυτά, μια ποσότητα αζώτου που καταλήγει στον ωκεανό «ανακυκλώνεται» για να δημιουργήσει μια άλλη αζωτούχη ένωση που ονομάζεται νιτρικό οξείδιο το οποίο απελευθερώνεται μετέπειτα ξανά στην ατμόσφαιρα.. Το νιτρικό οξείδιο είναι ένα πολύ ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου- είναι περίπου 300 φορές πιο ισχυρό ανά μόριο απ’ ότι το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό σημαίνει ότι ακυρώνεται το όφελος από την αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας κατά 2/3, όπως εξηγεί ο Duce. «Αλλά. το όλο σύστημα είναι τόσο πολύπλοκο ώστε να μην είμαστε σίγουροι για τις υπόλοιπες επιπτώσεις που θα υπάρχουν στον ωκεανό».

Στις περισσότερες περιοχές του ωκεανού, το άζωτο είναι η ουσία που περιορίζει την παραγωγή φυτών. Μια αύξηση στο άζωτο των ωκεανών θα μπορούσε να αυξήσει την ποσότητα των φυτών στους ωκεανούς. Η φυτική ζωή των ωκεανών παράγεται από διττανθρακικά στον ωκεανό, και η ποσότητα των διττανθρακικών βρίσκεται σε ισορροπία με την ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Έτσι, όταν περισσότερα διττανθρακικά χρησιμοποιούνται για την παραγωγή υδρόβιων φυτών, διαταράσσεται αυτή η ισορροπία και διοξείδιο του άνθρακα εισέρχεται στους ωκεανούς από την ατμόσφαιρα ώστε να αποκατασταθεί η ισορροπία, ανέφερε ο Duce. « Η αποθήκευση του αζώτου είναι δυναμικά ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στο θέμα της κλιματικής αλλαγής». Επίσης ο Duce τόνισε πόσο πολύπλοκο είναι το θέμα και ότι οι ακριβείς επιπτώσεις δεν είναι ακόμη γνωστές.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
Texas A&M University. "Atmosphere Threatened By Nitrogen Pollutants Entering Ocean." ScienceDaily 16 May 2008. 16 May 2008 /releases/2008/05/080515145350.htm>.

Όπως δείχνουν έρευνες η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στους ωκεανούς επηρεάζει τους θαλάσσιους οργανισμούς και πολλές φυσιολογικές διεργασίες τους. Καθώς η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα κάνει το νερό πιο όξινο, οι οργανισμοί δυσκολεύονται να προσαρμοστούν ενώ οι πιο ευαίσθητοι μπορούν να εξαφανιστούν. Επομένως ναι μεν ένα ποσό διοξειδίου του άνθρακα θα μεταφερθεί στους ωκεανούς μειώνοντας λίγο την υπερθέρμανση αλλά οι επιπτώσεις για τους θαλάσσιους οργανισμούς θα είναι πολύ αρνητικές.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Πουλιά προσαρμόζονται στις κλιματικές αλλαγές

one ring to rule them all
Originally uploaded by satel444

Άτομα πουλιών μπορούν να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους ώστε η κλιματική αλλαγή να μην μπορεί να τα επηρεάσει, σύμφωνα με μια μελέτη επιστημόνων από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.


Η έρευνα έγινε σε έναν πληθυσμό παπαδίτσων-καλόγερων(Parus major-great tit), σε μια περιοχή κοντά στην Οξφόρδη και έδειξε ότι τα πουλιά τώρα γεννούν τα αυγά τους, κατά μέσο όρο δύο εβδομάδες νωρίτερα σε σχέση με πενήντα χρόνια πριν.
Η τροφή που τώρα χρησιμοποιούν είναι κάμπιες οι οποίες εμφανίζονται και αυτές περίπου δύο εβδομάδες νωρίτερα λόγω των υψηλότερων ανοιξιάτικων θερμοκρασιών.
«Βρήκαμε ότι, σε αυτό τον πληθυσμών παπαδίτσων, τα θηλυκά πουλιά έχουν την ικανότητα να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους από χρόνο σε χρόνο για να ανταποκριθούν στις αλλαγές των περιβαλλοντικών συνθηκών», εξηγεί ο καθηγητής Μπεν Σέλντον, του Ινστιτούτου Έντουαρντ Γκρέυ στο τμήμα Ζωολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και κύριος συγγραφέας της εργασίας που δημοσιεύτηκε στο τρέχων τεύχος του περιοδικού Science. «Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουν γίνει ικανά να συντρέχουν με τις αλλαγές που έχουν συμβεί τις τελευταίες δεκαετίες, δείχνωντας ότι οι αποκρίσεις του πληθυσμού στις κλιματικές αλλαγές οδηγούνται από ξεχωριστά πουλιά, παρά από γενετικές αλλαγές.
Στη συγκεκριμένη περιοχής, ερευνητές από την Οξφόρδη μελετούν τις παπαδίτσες για πάνω από 60 χρόνια. Μελετώντας πάνω από 10.000 αναφορές για τα πουλιά αυτά, φαίνεται ότι πάρα πολλά θηλυκά ακολουθούν αυτήν την τάση που υπάρχει να γεννούν τα αυγά τους πιο νωρίς, ενώ υπάρχει μια εκπληκτικά μικρή ποικιλία ανάμεσά τους. Ο καθηγητής Σέλντον σχολίασε: «Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι δεν υπάρχει ποικιλία ανάμεσα στα διαφορετικά άτομα πουλιών στον τρόπο με τον οποίο αποκρίνονται στις κλιματικές αλλαγές. Σε μία πρόσφατη έρευνα ενός πληθυσμού από παπαδίτσες στην Ολλανδία βρέθηκε ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία και ελαστικότητα ανάμεσα σε διαφορετικά πουλιά του ίδιου πληθυσμού»,

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
University of Oxford. "'Early Birds' Adapt To Climate Change." ScienceDaily 12 May 2008. 12 May 2008 .

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Αυτόνομο υπουργείο Περιβάλλοντος από το 2009

Greek Parliament
Originally uploaded by satel444

Η αποβολή της χώρας μας από το σύστημα του Κιότο για το σύστημα μέτρησης των ρύπων που διέθετε επιτάχυνε προφανώς τις σκέψεις για την ίδρυση αυτόνομου υπουργείου Περιβάλλοντος. Έτσι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς ανακοίνωσε χθες τη δημιουργία υπουργείου Περιβάλλοντος το 2009. Ας ελπίσουμε ότι σε ενάμιση χρόνο τα θέματα περιβάλλοντος θα λαμβάνονται περισσότερο υπόψη σε κάθε πολιτικό σχεδιασμό. Να σημειωθεί ότι κλιμάκιο του ΟΗΕ θα επισκεφτεί τη χώρα μας το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο για τον έλεγχο του συστήματος μέτρησης των ρύπων.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Παγκόσμια υπερθέρμανση: Κίνδυνος για τα τροπικά είδη

running
Originally uploaded by satel444

Μέχρι τώρα βλέπουμε πολικές αρκούδες να αγωνίζονται ώστε να επιβιώσουν από τη δραματική μείωση των πάγων στους πόλους λόγω τις κλιματικής αλλαγής. Νέες έρευνες όμως δείχνουν ότι είδη που ζουν σε τροπικές περιοχές είναι πολύ πιθανό να βρεθούν σε αντίστοιχες, δυσμενείς συνθήκες.
Η ομάδα με επικεφαλείς από το πανεπιστήμιο του Washington βρήκε ότι ενώ οι αλλαγές της θερμοκρασίας θα είναι πιο ακραίες σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη, τα τροπικά είδη βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο εξαφάνισης με θέρμανση ενός ή δύο βαθμών. Αυτό συμβαίνει διότι οι οργανισμοί σε αυτά τα μέρη έχουν συνηθίσει να ζουν σε ένα πολύ μικρότερο εύρος θερμοκρασιών και καθώς η θερμοκρασία θα «ξεφεύγει» από αυτό το εύρος, πολλοί από αυτούς δε θα μπορέσουν να προσαρμοστούν. «Υπάρχει μεγάλη σχέση ανάμεσα στη φυσιολογία και το κλίμα με στο οποίο ζεις», εξηγεί ο Joshua Tewksbury, επίκουρος καθηγητής βιολογίας.
Όσον αφορά τα αρκτικά είδη, τα περισσότερα αναμένεται να επιβιώσουν καθώς ήδη ζουν πολύ πιο κάτω από τα θερμοκρασιακά τους όρια.
«Η βιοποικιλότητα του πλανήτη είναι συγκεντρωμένη στα τροπικά κλίματα, όπου υπάρχει μια εξωφρενική ποικιλία ειδών», αναφέρει ο Curtis Deutsch από το UCLA.
“Αυτό κάνει ακόμη πιο ανησυχητικά τα αποτελέσματα της έρευνάς μας. Ότι βλάπτει τα έντομα, βλάπτει και τα οικοσυστήματα. Τα έντομα είναι απαραίτητα για τα οικοσυστήματα». Να σημειωθεί ότι ένα τροπικό δάσος έχει τα περισσότερα διαφορετικά είδη οργανισμών από οποιοδήποτε άλλο οικοσύστημα.
μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
University of Washington. "Trouble In Paradise: Global Warming A Greater Danger To Tropical Species." ScienceDaily 6 May 2008. 8 May 2008 .

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Ένας μύκητας δίνει πολλές υποσχέσεις για αποτελεσματικότερη παραγωγή βιοκαυσίμων

Ένας αραχνώδης μύκητας με περίεργα διατροφικά γούστα( στρατιωτικές φόρμες και τέντες)

κρατάει το κλειδί για βελτιώσεις στην παραγωγή βιοκαυσίμων-- όπως ανακοίνωσε μια ομάδα κυβερνητικών, ακαδημαϊκών και βιομηχανικών ερευνητών.

Σε μία εργασία που δημοσιεύθηκε χτες στο Nature Biotechnology, ερευνητές με χρηματοδότηση από Ινσιτούτα των Η.Π.Α ανακοίνωσαν ότι η γενετική ακολουθία του μύκητα Tricoderma reesei έδωσε σημαντικά στοιχεία για το πως ο οργανισμός σπάει τις φυτικές ίνες σε απλά σάκχαρα.

Η ανακάλυψη θα μπορούσε να ανοίξει το πεδίο για βιομηχανικές διεργασίες πιο αποτελεσματικές και λιγότερο δαπανηρές όσον αφορά τη μετατροπή καλαμποκιού, γρασιδιού ακόμη και λυμάτων(με βάση την κυτταρίνη), σε αιθανόλη. Η αιθανόλη από τα λύματα είναι πιο ουδέτερη σε άνθρακα και είναι μια εναλλακτική λύση έναντι του αερίου. Ο οργανισμός χρησιμοποιεί ένζυμα που δημιουργεί για να διασπάσει φυτικές ίνες, που δεν πέπτονται από τον ανθρώπινο οργανισμό σε μια απλούστερη μορφή σακχάρου, έναν μονοσακχαρίτη. Ο μύκητας έπειτα χωνεύει τα σάκχαρα σαν τροφή.

Οι ερευνητές αποκωδικοποίησαν τη γενετική ακολουθία του T. Reesei σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν γιατί ο πράσινος μύκητας ήταν τόσο καλός στο να χωνεύει φυτικά κύτταρα.

“Γνωρίζαμε τη φήμη του T. Reesei σαν παραγωγό τεράστιων ποσοτήτων από ένζυμα διάσπασης, αλλά είμαστε έκπληκτοι από το πόσους τύπους ενζύμων παράγει- αυτό σημαίνει ότι το εκκριτικό σύστημα πρωτεϊνών του είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό”, εξηγεί ο Diego Martinez, βιοεπιστήμονας στο Los Alamos και βασικός συντελεστής της δημοσίευσης.

Μιλώντας σε βιομηχανική κλίμακα, ο T. Reesei θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να εκκρίνει ένζυμα που μπορούν να καθαριστούν και να προστεθούν σε ένα υδάτινο μίγμα πολτού κυτταρίνης και άλλων υλικών με στόχο την παραγωγή σακχάρου. Το σάκχαρο έπειτα μπορεί με ζύμωση να παράγει αιθανόλη.

Οι πληροφορίες που περιέχονται στο γονιδίωμα του Ttichoderma reesei είναι ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για την παραγωγή πράσινων καυσίμων και χημικών. Τα οφέλη σε χρόνο και χρήμα θα είναι πολύ μεγάλα αν αξιοποιηθούν κατάλληλα οι πληροφορίες και οι μηχανισμοί του μύκητα.Πηγή:DOE/Los Alamos National Laboratory

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Οχιά-Vipera ammodytes: Το πιο επικίνδυνο φίδι της Ελλάδας

H οχιά είναι το μοναδικό δηλητηριώδες και πραγματικά επικίνδυνο για τον άνθρωπο φίδι της Ελλάδας. Το είδος που απαντάται κυρίως είναι το Vipera ammodytes.
Το μέγιστο μήκος της οχιάς είναι τα 95 εκατοστά, αν και οι περισσότερες μετρήσεις δείχνον μέχρι 85 εκατοστά. Τα θηλυκά είναι συνήθως μεγαλύτερα και πιο ογκώδη από τα αρσενικά. Το κύριο χαρακτηριστικό της οχιάς είναι ένα κέρατο που υψώνεται στο μπροστινό μέρος της κεφαλής και το οποίο είναι ελαστικό και μαλακό. Το κέρατο αυτό δείχνει διαγώνια μπροστά. Ένα άλλο χαρακτηριστικο είναι ένα σχέδιο ζιγκ-ζαγκ σε όλο το σώμα. Τα αρσενικά έχουν πιο έντονο χρωματισμό από τα θηλυκά. Η γλώσσα τους είναι συνήθως μαύρη. Συνήθως οι οχιές είναι δραστήριες σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Παρ’ όλη τη φήμη γύρω από το όνομά τους, η V. ammodytes είναι συνήθως ληθαργική, όχι τόσο επιθετική και αν δεν την προκαλέσεις δε δαγκώνει. Η συμπεριφορά τους αν απειληθούν εξαρτάται. Μερικές μπορεί να δαγκώσουν αμέσως, άλλες μπορεί να σφυρίζουν απλώς..
Η οχιά είναι το μεγαλύτερο και πιθανό το πιο δηλητηριώδες φίδι που βρίσκεται στην Ευρώπη. Το δηλητήριο είναι συνήθως αρκετά τοξικό. Έχει πρωτεολυτικά και νευροτοξικά συστατικά ενώ περιέχει και αιμοτοξίνες. Συμπτώματα, τυπικά ενός τσιμπήματος οχιάς, είναι πόνος, πρήξιμο και αλλαγή του χρώματος του δέρματος.
Οι άνθρωποι, τα πουλιά και τα ποντίκια ανταποκρίνονται αμέσως στο δάγκωμα ενώ οι σαύρες και τα αμφίβια είναι πιο ανθεκτικές.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

'Υποπτες καρκινογόνες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ατσαλένιων και αντικολλητικών σκευών, βρέθηκαν σε ανθρώπινο γάλα

Τα χημικά που χρησιμοποιούνται για να φτιαχτούν αντικολλητικά σκεύη κουζίνας και ανθεκτικές από ατσάλι ίνες απλώνονται παντού στον κόσμο και εμφανίζονται σε ανυποψίαστα μέρη, από την άγρια φύση μέχρι τις προμήθειες πόσιμου νερού και το ανθρώπινο αίμα. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών συμπεριλαμβανομένης της Κάθλιν Αρκάρο από το πανεπιστήμιο της Μασσαχουσέτης στο Άμχερστ έχει βρει αυτές τις ύποπτες καρκινογόνες ουσίες σε δείγματα ανθρώπινου γάλακτος από μητέρες που θηλάζουν στη Μασσαχουσέτη.
«PFCs βρίσκονται στο ανθρώπινο αίμα σε πολλά μέρη στον κόσμο, ακόμη και σε νεογνά, αλλά αυτή είναι η πρώτη έρευνα στις ΗΠΑ που καταγράφει την εμφάνιση τους στο ανθρώπινο γάλα», αναφέρει η Αρκάρο, καθηγήτρια στο τμήμα κτηνιατρικών και ζωϊκών επιστημών και μέλος του προγράμματος περιβαλλοντικών επιστημών. «Ενώ ο θηλασμός δεν εκθέτει τα βρέφη σε δόση που να υπερβαίνει τα επιτρεπόμενα όρια, το μητρικό γάλα θα πρέπει να θεωρηθεί σαν μια έξτρα πηγή PFCs όταν καθορίζεται η συνολική έκθεση ενός παιδιού».
Το γάλα συγκεντρώθηκε σαν μέρος μιας μεγαλύτερης έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη, εξετάζοντας τη σχέση που υπάρχει μεταξύ περιβαλλοντικών εκθέσεων και ρίσκο εμφάνισης καρκίνου του μαστού.Το δείγματα γάλακτος συγκεντρώθηκαν το 2004 από 45 μητέρες που θήλαζαν, στη Μασσαχουσέτη και αναλύθηκαν για 9 διαφορετικά PFCs. PFOS, ουσίες που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή ινών βρέθηκαν σε μεγαλύτερο ποσοστό στο μητρικό γάλα και έπειτα τo PFOA που χρησιμοποιείται στην κατασκευή αντικολλητικών σκευών. Το ποσό των PFCs που τα νεογνά βρέθηκε να καταναλώνουν δεν υπερβαίνει τις επιτρεπόμενες ημερήσιες δόσεις που έχουν καθοριστεί από την αντίστοιχη τοξικολογική επιτροπή του Ηνωμένου Βασιλείου.
Τα επιτρεπόμενα όρια για τα PFCs έχουν καθοριστεί από έρευνες σε τρωκτικά οπότε δεν είναι απόλυτες σύμφωνα με την Αρκάρο. Το να σταματήσει κάποια μητέρα να θηλάζει το βρέφος δεν προτείνεται γιατί έτσι το μωρό χάνει τα πλεονεκτήματα που του παρέχει το μητρικό γάλα όπως η καλύτερη θρέψη και ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος καθώς και ενισχυμένη άμυνα ενάντια στις μολύνσεις κατά την παιδική ηλικία.
Οι τροφικές πηγές για τα PFCs περιλαμβάνουν συσκευασίες όπως σακούλες για το φούρνο μικροκυμάτων, κουτιά πίτσας καθώς και ψάρια και άλλα ζώα που περιέχουν αυτά τα χημικά. Η έκθεση μπορεί να έρθει επίσης από προϊόντα προσωπικής φροντίδας όπως το οδοντικό νήμα και σαμπουάν.
Τα PFCs είναι ανθεκτικά χημικά που μπορούν να περάσουν στο περιβάλλον και το ανθρώπινο σώμα και να παραμείνουν αδιάσπαστα για χρόνια. Οι μελέτες αυτές θα βοηθήσουν στην περαιτέρω μελέτη των επιπτώσεων που έχουν τα PFCs στην υγεία.
 Μπορεί τα χημικά αυτά να μην είναι τόσο βλαβερά από μόνα τους αλλά αν προστεθούν οι συνολικές ποσότητες της κάθε μιας χημικής ουσίας που μπαίνει στο σώμα μας τότε θα καταλάβουμε ότι πρέπει να ανησυχούμε.
Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από
University of Massachusetts Amherst. "Suspected Carcinogenic Chemicals Used To Make Teflon, Scotchgard, Found In Human Milk." ScienceDaily 1 May 2008. 3 May 2008 .

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Λίμνη Βαϊκάλη: Η μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή

Ρώσοι και Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η αυξανόμενη θερμοκρασία στη μεγαλύτερη λίμνη του κόσμου, που βρίσκεται στην παγωμένη Σιβηρία, δείχνει ότι η περιοχή ανταποκρίνεται ισχυρά στην παγκόσμια υπερθέρμανση.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Global Change Biology ενώ τα στοιχεία και οι μελέτες έχουν διάρκεια 60 χρόνων. Βασικά στελέχη της έρευνας είναι η Stephanie Hampton από το εθνικό κέντρο οικολογικής ανάλυσης και σύνθεσης στην Καλιφόρνια και η Marianne Moore, βιολόγος στο Wellesley College καθώς και άλλοι τέσσερις επιστήμονες.
«Η θέρμανση αυτής της απομονωμένης αλλά τεράστιας λίμνης είναι ένα καθαρό σημάδι ότι η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει ακόμη και τις πιο απομονωμένες περιοχές του πλανήτη», αναφέρει η Hampton.
Στη δημοσίευση, οι επιστήμονες αναφέρουν λεπτομερώς τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη λίμνη Βαϊκάλη - από τη θέρμανση στα νερά όσο και στη μικροσκοπική τροφική αλυσίδα.
«Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται για αυτήν την τεράστια έκταση φρέσκου νερού προκύπτουν από προσεκτική και επαναλαμβανόμενη δειγματοληψία εδώ και έξι δεκαετίες», λέει ο Ηenry Gholz, διευθυντής του προγράμματος στο Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ το οποίο χρηματοδότησε την έρευνα.
Η λίμνη Βαϊκάλη είναι η «βασίλισσα» των λιμνών. Το 1996, η UNESCO ανακήρυξε τη λίμνη σαν τοποθεσία Παγκόσμιας Κληρονομιάς για τη βιοποικιλότητά της. Φιλοξενεί 2500 φυτικά και ζωϊκά είδη, από τα οποία πολλά είδη συμπεριλαμβανομένης της φώκιας του γλυκού νερού, δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Η λίμνη περιέχει το 20% του παγκόσμιου γλυκού νερού και είναι αρκετά μεγάλη για να αντέξει όλο το νερό από τις μεγάλες λίμνες(Great Lakes) της Αμερικής. Είναι η πιο βαθιά λίμνη του κόσμου ενώ κατέχει και τα πρωτεία στην ηλικία καθώς μετρά 25 εκατομμύρια χρόνια.
Η έρευνα πάνω στη λίμνη ξεκίνησε το 1940 από τον Mikhail Kozhov και συνεχίστηκε από την κόρη και εγγονή του αργότερα. Η έρευνα επιβίωσε ακόμη και από τις εποχές Στάλιν, την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και άλλες ανακατατάξεις της περιοχής. Τα αποτελέσματα για τη λίμνη Βαϊκάλη δείχνουν «σημαντική θέρμανση των επιφανειακών νερών καθώς και μακροπρόθεσμες αλλαγές στην τροφική αλυσίδα της πιο παλιάς και μεγαλύτερης λίμνης του κόσμου» γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους. «Οι αυξήσεις στη θερμοκρασία του νερού(1.21 βαθμοί από το 1946), στη χλωροφύλλη(300% από το 1979) και μιας σημαντικής ομάδας ζωοπλαγκτού(335% από το 1946), έχουν σημαντικές επιπλοκές στη δυναμική των θρεπτικών κύκλων και της τροφικής αλυσίδας».
Οι επιστήμονες συμπεραίνουν ότι η λίμνη μπαίνει στην ομάδα και άλλων λιμνών που έχουν επηρεαστεί από τη θέρμανση όπως η Τανγκανίκα, η Ταχόε και η Σουπίριορ.
«Αλλά», υπογραμμίζουν, «οι αλλαγές της θερμοκρασίας στη λίμνη Βαϊκάλη είναι ιδιαίτερα σημαντικές σαν ένα σημάδι μακροπρόθεσμης εποχικής υπερθέρμανσης».
«Αυτή η λίμνη αναμενόταν να είναι ανάμεσα στις πιο ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή αν λάβουμε υπόψη τη μοναδική κυκλοφορία του νερού και τον όγκο της».
Προσαρμοσμένο από
National Science Foundation. "Global Warming Affects World's Largest Freshwater Lake." ScienceDaily 1 May 2008. 2 May 2008 http://www.sciencedaily.com­ /releases/2008/05/080501091349.htm.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com