29.5.08

Οξέωση των ωκεανών και οι επιδράσεις στους θαλάσσιους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα

Σαν συνέχεια από το προηγούμενο άρθρο..
Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέσω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων έχουν μια πολύ καλά γνωστή επίδραση στο κλίμα της Γης. Αυτό που δεν είναι τόσο καλά γνωστό είναι ότι η απορρόφηση του CO2 από τους ωκεανούς προκαλεί αναπόφευκτη οξέωση του θαλασσινού νερού. Αλλά τι επίδραση έχει το φαινόμενο αυτό στους θαλάσσιους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα; Μέχρι τώρα υπάρχουν λίγες απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση από τους επιστήμονες.
Αυτός είναι και ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει πρόσφατα την υποστήριξή της στο EPOCA(European Project on Ocean Acidification), το οποίο θα παρουσιαστεί στη Νίκαια της Γαλλίας, στις 10 Ιουνίου 2008.
Ο στόχος του EPOCA είναι να καταγράψει την οξέωση των ωκεανών, να ερευνήσει την επίδρασή της στις βιολογικές διαδικασίες, να προβλέψει τις συνέπειες για τα επόμενα 100 χρόνια, και να συμβουλεύσει του νομοθέτες για την πιθανή θέσπιση ορίων τα οποία δεν πρέπει να ξεπεραστούν. Το project συντονίζεται από τον Jean-Pierre Gattuso, ερευνητή στο ωκεανογραφικό εργαστήριο του CNRS(Centre national de la recherche scientifique). Πολλά ωκεανογραφικά ινστιτούτα συμμετέχουν ανά την Ευρώπη καθώς και 100 μόνιμοι επιστήμονες.
Πάνω από το 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από ωκεανούς, που αποτελούν το σπίτι για μια απίστευτα μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας. Οι ωκεανοί παίζουν ένα ρόλο-κλειδί στη ρύθμιση του κλίματος και των επιπέδων του CO2. ενός από τα κύρια αέρια του θερμοκηπίου. Τα τελευταία 200 χρόνια(από το ξεκίνημα της βιομηχανικής επανάστασης), οι ωκεανοί έχουν απορροφήσει πάνω από το 1/3 του CO2 που έχει παραχθεί από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, ένα σύνολο 120 δις τόνων. Χωρίς αυτήν την απορρόφηση, το ποσό του CO2 που θα βρισκόταν στην ατμόσφαιρα και οι επιδράσεις στο κλίμα θα ήταν αναμφισβήτητα μεγαλύτερες.
Κάθε μέρα, πάνω από 25 εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα διαλύονται στο θαλασσινό νερό. Όμως οι ωκεανοί υφίστανται μερικές αρνητικές συνέπειες από αυτό το γεγονός. Όταν το CO2 διαλύεται στο θαλασσινό νερό, προκαλεί τη μορφοποίηση καρβονικού οξέος, που οδηγεί σε μία πτώση του pH. Η αλλαγή αυτή ονομάζεται «οξέωση των ωκεανών» και συμβαίνει τώρα σε τέτοιο ποσοστό που πιθανά δεν έχει επαναληφθεί τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια.
Οι επιπτώσεις αυτής της τεράστιας εισόδου CO2 στους ωκεανούς ξεκίνησαν να μελετούνται στα τέλη της δεκατίας του 1990 και είναι κατανοητά λίγα πράγματα μέχρι στιγμής. Μία από τις πιο πιθανές συνέπειες θα είναι η πιο αργή αύξηση οργανισμών με ασβεστούχους σκελετούς, όπως κοράλλια, μαλάκια, άλγη κτλ. Η απόκτηση περισσότερων πληροφοριών για την οξέωση των ωκεανών είναι μια σημαντική περιβαλλοντική προτεραιότητα εξαιτίας της απειλής που υπάρχει σε συγκεκριμένα είδη και οικοσυστήματα.
Όπως έχουν δείξει και έρευνες σε κοράλλια(University of Miami Rosenstiel School of Marine & Atmospheric Science (2006, February 22)), ο συνδυασμός της υψηλής θερμοκρασίας με την πτώση του pH των ωκεανών τα καθιστά ανίκανα να συνθέσουν το σκελετό τους που αποτελείται από ασβεστούχα ανθρακικά άλατα.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
CNRS. "Ocean Acidification And Its Impact On Ecosystems." ScienceDaily 29 May 2008. 30 May 2008 .

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αξολότλ, η Μεξικάνικη σαλαμάνδρα που κινδυνεύει άμεσα με αφανισμό

Το αξολότλ, γνωστό και ως Μεξικάνικη σαλαμάνδρα ( Ambystoma mexicanum  -  μεξικανικό αμβύστομα ) είναι μια νεοτενική (παιδομορφική...