Μια αποικία κοραλλιών. (Credit: Image courtesy of Oregon State University)
Μια έκρηξη γνώσης έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για την βασική βιολογία των κοραλλιών, αναφέρουν ερευνητές σε μια νέα αναφορά, βοηθώντας στην εξήγηση των λόγων για τους οποίους οι κοραλλιογενείς ύφαλοι σε όλον τον κόσμο καταρρέουν στην αναμέτρησή τους με την κλιματική αλλαγή και την οξέωση των ωκεανών.
Τα κοράλλια, όπως φαίνεται, έχουν μια γενετική πολυπλοκότητα αντίστοιχη με την ανθρώπινη, έχουν εκλεπτυσμένα συστήματα βιολογικής επικοινωνίας που στρεσάρονται από την παγκόσμια αλλαγή, και είναι ικανά να επιβιώσουν μόνο βασισμένα στην κατάλληλη λειτουργία της συμβιωτικής σχέσης τους με την άλγη, που ζει μέσα στα σώματά τους.
Μετά από μια υψηλά επιτυχημένη ζωή 250 εκατομμυρίων χρόνων, επιπλοκές σε αυτά τα βιολογικά και επικοινωνιακά συστήματα, είναι η κύρια αιτία του αποχρωματισμού και της κατάρρευσης οικοσυστημάτων με κοραλλιογενείς υφάλους σε όλον τον κόσμο, αναφέρουν ερευνητές στο περιοδικό Science.
«Γνωρίζαμε εδώ και καιρό τη γενική λειτουργία των κοραλλιών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την κλιματική αλλαγή», αναφέρει η Virginia Weis, καθηγήτρια ζωολογίας στο πολιτειακό πανεπιστήμιο του Oregon. «Αλλά μέχρι τώρα, πολύ λίγα ήταν γνωστά για τη βασική βιολογία, τη δομή του γονιδιώματος και την εσωτερική επικοινωνία. Μόνα όταν πραγματικά κατανοήσουμε πως λειτουργεί η φυσιολογία τους θα ξέρουμε αν μπορούν να προσαρμοστούν σε αλλαγές του κλίματος, ή τρόπους για να βοηθήσουμε».
Τα κοράλλια είναι μικροσκοπικά ζώα, πολύποδες που υπάρχουν σαν γενετικά όμοια άτομα και μπορούν να τραφούν, να αμυνθούν και να σκοτώσουν πλαγκτόν ως τροφή. Επίσης εκκρίνουν ανθρακικό ασβέστιο που γίνεται η βάση για τον εξωτερικό σκελετό στον οποίο ζουν.
Αυτά τα ασβεστοποιημένα συστήματα μπορούν να μεγαλώσουν σε τεράστια μεγέθη για μεγάλες χρονικές περιόδους και να σχηματίσουν τους κοραλλιογενείς υφάλους που αποτελούν ένα από τα πιο παραγωγικά οικοσυστήματα του πλανήτη και μπορούν να φιλοξενούν περισσότερα από 4,000 είδη ψαριών και άλλων θαλάσσιων μορφών ζωής.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι τεράστια και αυξανόμενα. Πιέζονται από αλλαγές στη θερμοκρασία των ωκεανών, τη ρύπανση, την υπεραλιεία, την καθίζηση, την οξέωση, το οξειδωτικό στρες, τις ασθένειες και η συνεργιστική επίδραση μερικών από αυτών των προβλημάτων ίσως καταστρέψει τους υφάλους. Μερικές εκτιμήσεις προτείνουν ότι το 20% των κοραλλιογενών υφάλων του κόσμου είναι ήδη νεκροί και ένα πρόσθετο 24% απειλείται σοβαρά.
Η προβλεπόμενη οξέωση των ωκεανών στον επόμενο αιώνα αναμένεται να μειώσει την ασβεστοποίηση των κοραλλιών σε ποσοστά μέχρι 50% και να οδηγήσει σε διάλυση των σκελετών τους, επισημαίνουν οι ερευνητές στη δημοσίευση.
«Με μερικά από τα νέα ευρήματα για την συμβίωση των κοραλλιών και την ασβεστοποίηση και, για τον τρόπο λειτουργίας τους, οι βιολόγοι των κοραλλιών έχουν ξεκινήσει να σκέφτονται πιο ανοιχτά», αναφέρει ο Weis.
«Ίσως υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να ταυτοποιήσουμε και να προστατέψουμε τα είδη κοραλλιών που μπορούν να επιβιώσουν σε διαφορετικές συνθήκες. Ίσως δεν πρέπει απλώς να παρατηρούμε τους κοραλλιογενείς υφάλους του κόσμου να πεθαίνουν και να εξαφανίζονται».
Μεταφρασμένο-προσαρμοσμένο από:
Oregon State University (2009, May 29). Why Coral Reefs Around The World Are Collapsing. ScienceDaily. Retrieved May 30, 2009, from http://www.sciencedaily.com/releases/2009/05/090528142819.htm
Journal reference:
1. Virginia M. Weis and Denis Allemand. What Determines Coral Health? Science, 2009; DOI: 10.1126/science.1172540
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου