![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnc0itjRkif05sghgTn3_bU72pncUMRk6gpbv_EvAzggY39U2mxNi52FQhZUrcWec2OYDVof5erwvmHynKD4GiRnIvzTHgBkzq8Pobp_WfNqws0Ljd4hZoQw3IqhyphenhyphenxqxCg9iyowIhpoCE/s320/6.jpg)
Σας αρέσουν οι ελιές; Αν ναι, είναι πιθανό μερικοί από τους προγόνους σας να έχουν φάει ελιές από το ίδιο δέντρο που φάγατε κι εσείς σήμερα. Αυτό συμβαίνει διότι το δέντρο-θάμνος της ελιάς είναι ένα «σκληρό» φυτό, που ευδοκιμεί με μεγάλη επιτυχία σε ορεινά εδάφη με λίγο χώμα, σε πολλές μεσογειακές χώρες. Η ελιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “survivor” αφού ζει κατά μέσο όρο 500 χρόνια, και σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και 1500!
Ενδείξεις ότι ο άνθρωπος έτρωγε και καλλιεργούσε ελιές έχουν βρεθεί σε πολυάριθμες αρχαιολογικές τοποθεσίες. Οι τεχνικές για την επεξεργασία τους έχουν περάσει από γενιά σε γενιά καθώς η ελιά είναι πικρό φρούτο, μη κατάλληλο για κατανάλωση. Σύμφωνα την περιοχή στην οποία αναπτύσσεται, η ελιά μπορεί να αναμιχθεί με αλυσίβα(αλκαλικό διάλυμα που παρασκευάζεται με το βράσιμο του νερού μαζί με στάχτη από καμένα ξύλα) και έπειτα να συσκευαστεί σε άλμη, ή να συσκευαστεί άμεσα σε ξηρό αλάτι και να ζυμωθεί σε αυτό για μερικούς μήνες.
Η ελιά έχει μεγάλη σημασία για το λάδι, καθώς κάθε φρούτο του δέντρου περιέχει 20% λάδι, πέντε θερμίδες και μόνο 0.5 γραμμάρια λίπους. Η Ευρώπη κυριαρχεί στην παγκόσμια συγκομιδή και παραγωγή.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου