Μεγάλες εκτάσεις ως τόποι διαχείρισης απαιτούνται για να σωθούν μικροί βάτραχοι, χελώνες και άλλα θαλάσσια είδη

Οι επιστήμονες έμειναν έκπληκτοι με τα ευρήματα μιας πρόσφατης έρευνας που αποκαλύπτει ότι πολλά είδη ζώων για τα οποία μέχρι τώρα υπήρχε η πεποίθηση ότι διατηρούνται σε μικρές περιοχές, χρειάζονται τελικά μεγάλες εκτάσεις, σε επίπεδο τοπίου(landscape) ώστε να διατηρηθούν και να επιβιώσουν.

Με περισσότερα είδη υπό κίνδυνο εξαφάνισης σήμερα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία, τα ευρήματα της έρευνας παρέχουν νέους τρόπους για το πώς να βελτιωθεί η προστασία για πολλά είδη παγκοσμίως. Οι επιστήμονες από οργανώσεις συμπεριλαμβανομένης της Conservation International(CI) και της BirdLife International αναγνώρισαν κατάλληλα επίπεδα προσπαθειών διαχείρισης για 4,239 ειδών θηλαστικών, πουλιών, ερπετών και αμφιβίων που περιλαμβάνονται στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών του IUCN.

«Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν οι βάτραχοι», είπε ο Claude Gascon, αποκλειστικός αντιπρόεδρος για τα προγράμματα και τα επιστημονικά θέματα στη CI, και ένας από τους προέδρους στην ομάδα ειδικών για τα αμφίβια της IUCN. «Τα αμφίβια είναι μικρά ζώα και πολλά εμφανίζουν πολύ μικρή ποικιλία αφού περιορίζονται σε ένα μόνο δάσος ή σε ένα ρυάκι βουνού. Αλλά απρόσμενα, πολλά είδη- όπως ο γιγαντιαίος βάτραχος της λίμνης Τιτικάκα (Telmatobius coleus) από το Περού(είδος που βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο εξαφάνισης-Critically Endangered)- επηρεάζονται σημαντικά από τις οικολογικές διαδικασίες που συμβαίνουν σε επίπεδο τοπίου».

Πολλά είδη του γλυκού νερού, όπως οι βάτραχοι και άλλα αμφίβια, απειλούνται από τις περιβαλλοντικές αλλαγές σε λεκάνες απορροής ή λεκάνες ποταμού που επηρεάζονται από τη ρύπανση, την αποψίλωση ή φράγματα. Η έρευνα βρήκε ότι 20% των απειλούμενων αμφιβίων και όχι περισσότερο από το 40% των απειλούμενων χελωνών του γλυκού νερού, εξαρτώνται από μέτρα διαχείρισης μεγάλης κλίμακας ώστε να αλλάξει κάτι.

«Δεν είναι ότι τα ίδια τα ζώα χρειάζονται μεγαλύτερη περιοχή για τον εαυτό τους αλλά το ότι οι επιτυχημένες στρατηγικές επιβίωσης πρέπει να περιλαμβάνουν πολλά επίπεδα από τοποθεσίες μέχρι τοπία. Και θυμηθείτε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται αυτές τις λεκάνες του καθαρού, γλυκού νερού σε επίπεδο τοπίου, όπως και οι βάτραχοι».
Η ίδρυση προστατευόμενων περιοχών για να προστατευτούν περιοχές με μεγάλη βιοποικιλότητα θεωρείται ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να προστατευτούν τα απειλούμενα είδη. Η έρευνα ενισχύει αυτήν την υπόθεση δείχνοντας ότι η προστασία περιοχών-κλειδιά πρέπει να είναι η βάση όλων των προσπαθειών διαχείρισης. Παρόλα αυτά, έδειξε επίσης ότι σημαντικά ποσοστά περισσότερο απειλούμενων ειδών χρειάζονται επείγουσα μέτρα διαχείρισης σε επίπεδο τοπίου εδάφους ή θάλασσας(landscape, seascape). Είδη όπως η τίγρης(Panthera altica) και ο αετός των Φιλιππίνων(Pithecophaga jefferyi).

Η έρευνα κάλυψε επίσης θαλάσσια θηλαστικά, θαλασσοπούλια και θαλάσσιες χελώνες και έδειξε ότι το 74% αυτών απαιτούν επείγουσα δράση σε επίπεδο τοπίου θάλασσας(seascape). Είδη που χρειάζονται άμεσα μέτρα διαχείρισης είναι η φώκια των Γκαλαπάγκος (Arctocephalus galapagoensis) και το «κυματιστό» άλμπατρος(waved Albatross, Phoebastria irrorata), από τον ανατολικό, τροπικό Ειρηνικό.
Το συμπέρασμα είναι ότι και οι δύο κλίμακες διαχείρισης τόσο η κλίμακα θέσης όσο και η ευρύτερη κλίμακα είναι απαραίτητες για να εμποδιστεί η μαζική εξαφάνιση.

Journal Reference:

Boyd et al. Spatial scale and the conservation of threatened species. Conservation Letters, 2008; 1 (1) , 37-43 DOI: 10.1111/j.1755-263X.2008.00002.x

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
Conservation International. "Large Areas Of Conservation Land Needed To Save Small Frogs, Turtles And Other Marine Species." ScienceDaily 13 June 2008. 5 June 2008 ­ /releases/2008/06/080610071911.htm>.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com