Τον τελευταίο καιρό αναφέρονται συνεχώς στις ειδήσεις τα βιοκαύσιμα. Ας μιλήσουμε λίγο γι'αυτά. Ας αρχίσουμε με τα αυτονόητα δίνοντας τον ορισμό που έχει και η ελληνική wikipedia: "Βιοκαύσιμα (αγγλ. biofuels) ονομάζονται τα καύσιμα εκείνα στερεά, υγρά ή αέρια τα οποία προέρχονται από τη βιομάζα, το βιοδιασπόμενο δηλαδή κλάσμα προϊόντων ή αποβλήτων διαφόρων ανθρώπινων δραστηριοτήτων".
Τα βιοκαύσιμα είναι μια εναλλακτική λύση που θα βοηθήσει πολύ στην σημαντική μείωση εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου.. Παρ'όλα αυτά πάντα θα υπάρχουν αρνητικές συνέπειες σε οτιδήποτε έχει καλές προθέσεις. Σε οποιοδήποτε θέμα αυτό που στο τέλος πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνεται είναι ένα "ζύγισμα" των θετικών και των αρνητικών ώστε να αποφασιστεί τι θα γίνει περαιτέρω.
Ας δούμε μερικούς τίτλους ειδήσεων..
"Τα βιοκαύσιμα βάζουν «φωτιά» στις τιμές των τροφίμων"
"Εκρηκτικό πρόβλημα με τις τιμές τροφίμων"
"Φτωχοί και πεινασμένοι κατά βιοκαυσίμων"
Δυστυχώς η δραματική αύξηση των φυτικών καλλιεργείων που έχουν ως στόχο την παραγωγή βιομάζας που θα προοριστεί για βιοκαύσιμα οδήγησε στην αύξηση των τιμών των τροφίμων. Αν συνδυάσουμε και την αύξηση στην τιμή του του πετρελαίου, και την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού τα πράγματα γίνονται πιο απαισιόδοξα. Ήδη υπάρχουν νέες πιο αποτελεσματικές τεχνολογίες για τα βιοκαύσιμα όπως είναι η άλγη και οι γενετικά τροποποιημένοι μικροοργανισμοί:
Γενετικά τροποποιημένος μικροοργανισμός παράγει κυτταρίνη και σάκχαρα για βιοκαύσιμα
To στομάχι της αγελάδας, κλειδί για την μετατροπή του καλαμποκιού σε βιοκαύσιμο
Βρίσκοντας μια λύση θα εμφανίζεται κι ένα πρόβλημα. Στο τέλος η πιο κατάλληλη λύση είναι αυτή που δημιουργεί τις λιγότερες και πιο ασήμαντες συνέπειες.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
25.4.08
Τα αέρια του θερμοκηπίου, διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο, αυξήθηκαν απότομα το 2007
Είναι φανερό ότι ένας είναι ο κύριος υπεύθυνος της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής: το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα. Μόνο τον προηγούμενο χρόνο τα παγκόσμια επίπεδα του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκαν κατά 0,6% ή 19 δισεκατομμύρια τόνους. Επίσης, το μεθάνιο αυξήθηκε κατά 27 εκατομμύρια τόνους μετά από σχεδόν μια δεκαετία στασιμότητας. Επιστήμονες του NOAA(Διοίκηση της ατμόσφαιρας και των ωκεανών των ΗΠΑ) έδωσαν στην δημοσιότητα χθες αυτά και άλλα ευρήματα σαν μέρος της ετήσιας ανανέωσης των αποτελεσμάτων για την καταγραφή των αερίων του θερμοκηπίου που γίνεται σε 60 τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο.
Το καύσιμο του λιγνίτη, του πετρελαίου και του αερίου, είναι η κύρια πηγή των αυξανόμενων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Το μισό από αυτές τις εκπομπές απορροφάται από τους ωκεανούς, τη βλάστηση και το χώμα. Το υπόλοιπο παραμένει στον αέρα για αιώνες ή και περισσότερο. Το 20% των εκπομπών του 2007 από τα παραπάνω καύσιμα αναμένεται να μείνουν στην ατμόσφαιρα για χιλιάδες χρόνια σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα από τη Διεθνή Ομάδα για την κλιματική αλλαγή( IPCC).
Η περσινή αύξηση στο διοξείδιο του άνθρακα σημαίνει ότι 2,4 μόρια αερίου προστέθηκαν σε κάθε εκατομμύριο μορίων αέρα, εκτοξεύοντας την παγκόσμια συγκέντρωση σε σχεδόν 385 σωματίδια ανά εκατομμύριο(ppm). Τα προ-βιομηχανικά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα κυμαίνονταν γύρω στα 280 ppm μέχρι το 1850. Οι ανθρώπινες δραστηριότητας έχουν σπρώξει αυτά τα επίπεδα μέχρι το σημείο των 380 ppm στις αρχές του 2006.
Τα επίπεδα του μεθανίου αυξήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο για πρώτη φορά από το 1998. Το μεθάνιο είναι 25 φορές πιο «δυνατό» σαν αέριο θερμοκηπίου σε σχέση με το διοξείδιο του άνθρακα, αλλά υπάρχει πολύ λιγότερο στην ατμόσφαιρα- περίπου 1,800 σωματίδια ανά δισεκατομμύριο.
Η ταχεία βιομηχανοποίηση στην Ασία και οι αυξανόμενες εκπομπές στην Αρκτική και τα τροπικά μέρη είναι οι πιο πιθανές αιτίες για την πρόσφατη αύξηση στο μεθάνιο, είπε ο επιστήμονας Ed Dlugokencky από το ερευνητικό εργαστήριο για το σύστημα της Γης του ΝΟΟΑ. Να σημειωθεί ότι αν λάβουμε υπόψη τις γενικές αλλαγές-επιδράσεις στο κλίμα, η συνολική επίδραση του μεθανίου είναι σχεδόν μισή σε σχέση με αυτή του διοξειδίου του άνθρακα.
Πηγή:
National Oceanic And Atmospheric Adminstration. "Greenhouse Gases, Carbon Dioxide And Methane, Rise Sharply In 2007." ScienceDaily 24 April 2008. 25 April 2008.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Το καύσιμο του λιγνίτη, του πετρελαίου και του αερίου, είναι η κύρια πηγή των αυξανόμενων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Το μισό από αυτές τις εκπομπές απορροφάται από τους ωκεανούς, τη βλάστηση και το χώμα. Το υπόλοιπο παραμένει στον αέρα για αιώνες ή και περισσότερο. Το 20% των εκπομπών του 2007 από τα παραπάνω καύσιμα αναμένεται να μείνουν στην ατμόσφαιρα για χιλιάδες χρόνια σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα από τη Διεθνή Ομάδα για την κλιματική αλλαγή( IPCC).
Η περσινή αύξηση στο διοξείδιο του άνθρακα σημαίνει ότι 2,4 μόρια αερίου προστέθηκαν σε κάθε εκατομμύριο μορίων αέρα, εκτοξεύοντας την παγκόσμια συγκέντρωση σε σχεδόν 385 σωματίδια ανά εκατομμύριο(ppm). Τα προ-βιομηχανικά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα κυμαίνονταν γύρω στα 280 ppm μέχρι το 1850. Οι ανθρώπινες δραστηριότητας έχουν σπρώξει αυτά τα επίπεδα μέχρι το σημείο των 380 ppm στις αρχές του 2006.
Τα επίπεδα του μεθανίου αυξήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο για πρώτη φορά από το 1998. Το μεθάνιο είναι 25 φορές πιο «δυνατό» σαν αέριο θερμοκηπίου σε σχέση με το διοξείδιο του άνθρακα, αλλά υπάρχει πολύ λιγότερο στην ατμόσφαιρα- περίπου 1,800 σωματίδια ανά δισεκατομμύριο.
Η ταχεία βιομηχανοποίηση στην Ασία και οι αυξανόμενες εκπομπές στην Αρκτική και τα τροπικά μέρη είναι οι πιο πιθανές αιτίες για την πρόσφατη αύξηση στο μεθάνιο, είπε ο επιστήμονας Ed Dlugokencky από το ερευνητικό εργαστήριο για το σύστημα της Γης του ΝΟΟΑ. Να σημειωθεί ότι αν λάβουμε υπόψη τις γενικές αλλαγές-επιδράσεις στο κλίμα, η συνολική επίδραση του μεθανίου είναι σχεδόν μισή σε σχέση με αυτή του διοξειδίου του άνθρακα.
Πηγή:
National Oceanic And Atmospheric Adminstration. "Greenhouse Gases, Carbon Dioxide And Methane, Rise Sharply In 2007." ScienceDaily 24 April 2008. 25 April 2008
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Γενετικά τροποποιημένος μικροοργανισμός παράγει κυτταρίνη και σάκχαρα για βιοκαύσιμα
Ένα μικρόβιο που δημιουργήθηκε πρόσφατα στο εργαστήριο παράγει κυτταρίνη που μπορεί να μετατραπεί σε αιθανόλη και άλλα βιοκαύσιμα, αναφέρουν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν. Το συγκεκριμένο μικρόβιο μπορεί να καλύψει ένα σημαντικό ποσοστό των αναγκών που υπάρχουν σε καύσιμα.
Εκτός από την κυτταρίνη, τα κυανοβακτήρια που αναπτύχθηκαν από τον καθηγητή R. Malcolm Brown Jr. και τον Dr. David Nobles Jr., εκκρίνουν γλυκόζη και σουκρόζη. Αυτά τα απλά σάκχαρα είναι οι κύριες πηγές που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή αιθανόλης. «Το κυανοβακτήριο είναι μια πολύ φθηνή πηγή για σάκχαρα που χρησιμοποιούνται για την αιθανόλη και τα καύσιμα», εξηγεί ο Nobles, ερευνητικός βοηθός στον τομέα Μικροβιολογίας και Μοριακής Γενετικής.
Οι Brown και Nobles λένε ότι τα κυανοβακτήρια τους μπορούν να μεγαλώσουν σε εγκαταστάσεις παραγωγής, σε μη αγροτικά εδάφη χρησιμοποιώντας αλμυρό νερό το οποίο είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση ή φυτικές καλλιέργειες.
Επίσης:
-Τα νέα κυανοβακτήρια χρησιμοποιούν το φως του ηλίου ως πηγή ενέργειας για την παραγωγή και έκκριση των σακχάρων και της κυτταρίνης.
-Η γλυκόζη, η κυτταρίνη και η σουκρόζη μπορούν να «μαζεύονται» συνεχώς χωρίς να βλάπτουμε ή να καταστρέφουμε τα κυανοβακτήρια.(θερίζοντας κυτταρίνη και σάκχαρα από αληθινή άλγη ή φυτείες, όπως το καλαμπόκι και το σακχαροκάλαμο, απαιτεί τη θυσία των οργανισμών και τη χρησιμοποίηση ενζύμων και μηχανικών μεθόδων για την εξαγωγή των σακχάρων).
-Τα κυανοβακτήρια που μπορούν να διορθώσουν το ατμοσφαιρικό άζωτο μπορεί να αναπτυχθούν χωρίς προσθήκη λιπάσματος που έχει ως βάση το πετρέλαιο.
Ο Nobles τροποποίησε τα κυανοβακτήρια( γνωστά και ως μπλε-πράσινη άλγη) δίνοντας τους ένα σετ γονιδίων παραγωγής κυτταρίνης από ένα μη φωτοσυνθετικό βακτήριο του «ξυδιού», Acetobacter xylinum, γνωστό και ως "πλούσιοσ" παραγωγός κυτταρίνης.
Τα νέα κυανοβακτήρια παράγουν μια σχετικά φτωχή, σαν ζελέ, μορφή κυτταρίνης που μπορεί εύκολα να σπάσει σε γλυκόζη. « Το πρόβλημα με την κυτταρίνη που λαμβάνεται από τα φυτά είναι το ότι δε μπορεί να διασπαστεί εύκολα διότι είναι υψηλά κρυσταλλικό και ανακατεμένο με λιγνίνη(για τη δομή) και άλλα συστατικά», αναφέρει ο Nobles.
Χωρίς τα κυανοβακτήρια το μεγάλο οικονομικό κόστος για την παραγωγή κυτταρινικής αιθανόλης και βιοκαυσίμων βρίσκεται στα ένζυμα και τις μηχανικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τη διάσπαση της κυτταρίνης.
Χρησιμοποιώντας την άλγη σαν βιοκαύσιμο δε χρειάζεται να θερίζονται μεγάλες εκτάσεις γης. Οι πιέσεις που ασκούνται στους καλλιεργητές καλαμποκιού ώστε να παράγουν καλαμπόκι για τα καύσιμα δε θα υπάρχουν. Επίσης η ζήτηση για σουκρόζη που ωθεί την Βραζιλία να θερίζει τροπικά δάση του Αμαζονίου καλλιεργώντας σακχαροκάλαμο, θα σταματήσει με πιο θετικές περιβαλλοντικές συνέπειες.
Λαμβάνοντας υπόψη τις σημερινές ικανότητες παραγωγής των κυανοβακτηρίων( μπορούν να αυξηθούν), για να παραχθεί μια συγκεκριμένη ποσότητα βιοκαυσίμων απαιτείται έκταση μισή για την καλλιέργεια των κυανοβακτηρίων σε σχέση με μια φυτική καλλιέργεια.
Πηγή:
University of Texas at Austin (2008, April 24). Newly Created Microbe Produces Cellulose And Sugars For Biofuels.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Εκτός από την κυτταρίνη, τα κυανοβακτήρια που αναπτύχθηκαν από τον καθηγητή R. Malcolm Brown Jr. και τον Dr. David Nobles Jr., εκκρίνουν γλυκόζη και σουκρόζη. Αυτά τα απλά σάκχαρα είναι οι κύριες πηγές που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή αιθανόλης. «Το κυανοβακτήριο είναι μια πολύ φθηνή πηγή για σάκχαρα που χρησιμοποιούνται για την αιθανόλη και τα καύσιμα», εξηγεί ο Nobles, ερευνητικός βοηθός στον τομέα Μικροβιολογίας και Μοριακής Γενετικής.
Οι Brown και Nobles λένε ότι τα κυανοβακτήρια τους μπορούν να μεγαλώσουν σε εγκαταστάσεις παραγωγής, σε μη αγροτικά εδάφη χρησιμοποιώντας αλμυρό νερό το οποίο είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση ή φυτικές καλλιέργειες.
Επίσης:
-Τα νέα κυανοβακτήρια χρησιμοποιούν το φως του ηλίου ως πηγή ενέργειας για την παραγωγή και έκκριση των σακχάρων και της κυτταρίνης.
-Η γλυκόζη, η κυτταρίνη και η σουκρόζη μπορούν να «μαζεύονται» συνεχώς χωρίς να βλάπτουμε ή να καταστρέφουμε τα κυανοβακτήρια.(θερίζοντας κυτταρίνη και σάκχαρα από αληθινή άλγη ή φυτείες, όπως το καλαμπόκι και το σακχαροκάλαμο, απαιτεί τη θυσία των οργανισμών και τη χρησιμοποίηση ενζύμων και μηχανικών μεθόδων για την εξαγωγή των σακχάρων).
-Τα κυανοβακτήρια που μπορούν να διορθώσουν το ατμοσφαιρικό άζωτο μπορεί να αναπτυχθούν χωρίς προσθήκη λιπάσματος που έχει ως βάση το πετρέλαιο.
Ο Nobles τροποποίησε τα κυανοβακτήρια( γνωστά και ως μπλε-πράσινη άλγη) δίνοντας τους ένα σετ γονιδίων παραγωγής κυτταρίνης από ένα μη φωτοσυνθετικό βακτήριο του «ξυδιού», Acetobacter xylinum, γνωστό και ως "πλούσιοσ" παραγωγός κυτταρίνης.
Τα νέα κυανοβακτήρια παράγουν μια σχετικά φτωχή, σαν ζελέ, μορφή κυτταρίνης που μπορεί εύκολα να σπάσει σε γλυκόζη. « Το πρόβλημα με την κυτταρίνη που λαμβάνεται από τα φυτά είναι το ότι δε μπορεί να διασπαστεί εύκολα διότι είναι υψηλά κρυσταλλικό και ανακατεμένο με λιγνίνη(για τη δομή) και άλλα συστατικά», αναφέρει ο Nobles.
Χωρίς τα κυανοβακτήρια το μεγάλο οικονομικό κόστος για την παραγωγή κυτταρινικής αιθανόλης και βιοκαυσίμων βρίσκεται στα ένζυμα και τις μηχανικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τη διάσπαση της κυτταρίνης.
Χρησιμοποιώντας την άλγη σαν βιοκαύσιμο δε χρειάζεται να θερίζονται μεγάλες εκτάσεις γης. Οι πιέσεις που ασκούνται στους καλλιεργητές καλαμποκιού ώστε να παράγουν καλαμπόκι για τα καύσιμα δε θα υπάρχουν. Επίσης η ζήτηση για σουκρόζη που ωθεί την Βραζιλία να θερίζει τροπικά δάση του Αμαζονίου καλλιεργώντας σακχαροκάλαμο, θα σταματήσει με πιο θετικές περιβαλλοντικές συνέπειες.
Λαμβάνοντας υπόψη τις σημερινές ικανότητες παραγωγής των κυανοβακτηρίων( μπορούν να αυξηθούν), για να παραχθεί μια συγκεκριμένη ποσότητα βιοκαυσίμων απαιτείται έκταση μισή για την καλλιέργεια των κυανοβακτηρίων σε σχέση με μια φυτική καλλιέργεια.
Πηγή:
University of Texas at Austin (2008, April 24). Newly Created Microbe Produces Cellulose And Sugars For Biofuels.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
24.4.08
Οι άνθρωποι μπορεί να χάσουν τη μάχη με τα βακτήρια, δείχνει έρευνα ενός ιατρικού χημικού
Ένας ενήλικος, ανθρώπινος οργανισμός φιλοξενεί περίπου 100 τρισεκατομμύρια μικροσκοπικούς οργανισμούς. Η μόλυνση επέρχεται όταν τα βακτήρια βρίσκονται εκτός ελέγχου.. Μπορεί το ζήτημα να μην ταιριάζει σε μια πολιτική συζήτηση αλλά μήπως υπάρχει μάχη μεταξύ ανθρώπου και βακτηρίων και αν ναι, μπορεί ο άνθρωπος να τη χάσει;
Στις 28 Μαρτίου, στο περιοδικό American Chemical Society’s Journal of Natural Products, O Lester A. Mitscher, διακεκριμένος καθηγητής Ιατρικής Χημείας, καλεί για την ανάπτυξη πιο ισχυρών αντιβιοτικών ώστε η ανθρωπότητα να μπορεί να ελέγχει τις ανθεκτικές γενιές μικροβίων. «Τα αντιβιοτικά είναι επιλεκτικά δηλητήρια που σκοτώνουν τα βακτήρια και όχι εμάς», λέει ο Mitscher.
Στο άρθρο του: «Συνεξέλιξη: Ανθρωπότητα και μικρόβια» ο Mitscher περιγράφει τα χρονικά γύρω από τα αντιβιοτικά, όταν τα λεγόμενα θαυματουργά φάρμακα έγιναν τόσο συχνά στη χρήση με αποτέλεσμα τη σημερινή ανθεκτικότητά τους.
Η ταχύτατη αναπαραγωγή και εξέλιξη των μικροοργανισμών προκαλεί αυτήν την ολοένα και αυξανόμενη μικροβιακή αντίσταση.
« Τα βακτήρια που επιβιώνουν από την αρχική σφαγή με τα αντιβιοτικά, γίνονται πολύ ανθεκτικά σε αυτά. Το ευαίσθητο τμήμα του βακτηριακού πληθυσμού πεθαίνει, αλλά οι επιζώντες πολλαπλασιάζονται γρήγορα.- και είναι λιγότερο ευαίσθητοι στα αντιβιοτικά. Τα ανθεκτικά μικρόβια αρχικά χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις αντιβιοτικού για να καταπολεμηθούν και έπειτα φτάνουν στο σημείο να μην επηρεάζονται καθόλου από τα αντιβιοτικά». Μια σημαντική κατάχρηση αντιβιοτικών όμως δεν γίνεται στους ανθρώπους αλλά στη γεωργία και την κτηνοτροφία επιδεινώνοντας την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση.
Όπως αναφέρει και ο Mitscher, οι άνθρωποι μένουν έκπληκτοι όταν μαθαίνουν ότι σχεδόν τα μισά αντιβιοτικά που παράγονται στον κόσμο χρησιμοποιούνται στα ζώα, και όχι για την αντιμετώπιση μολύνσεων αλλά σαν ένα συμπλήρωμα διατροφής που θα κάνει τα ζώα μεγαλύτερα σε μέγεθος σε μικρότερο χρονικό διάστημα.(αυτό που γίνεται, νομίζω, είναι ότι καταστρέφονται τα συμβιωτικά μικρόβια του εντέρου με αποτέλεσμα η τροφή να πάει όλη στο ζώο και καθόλου στα μικρόβια με αποτέλεσμα γρηγορότερο βάρος). Κατά συνέπεια, τα μικρόβια γίνονται ακόμη πιο ανθεκτικά και οι άνθρωποι μολύνονται με ανθεκτικά στελέχη που προέκυψαν με τον παραπάνω τρόπο. «Η αντίσταση που ξεκινάει από ένα νοσοκομείο απλώνεται γρήγορα σε όλη την κοινότητα και τώρα βρίσκεται παντού γύρω μας. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι κινδυνεύουμε στο άμεσο μέλλον, αλλά ότι αυτό το θέμα είναι σημαντικό και πρέπει να αντιμετωπιστεί πολύ πιο σοβαρά απ’ ότι στο παρελθόν», εξηγεί ο Mitscher.
Για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα πρέπει να γίνουν πολλά. Ένα από αυτά είναι η προσεκτική χρήση, το μέτρο. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά χωρίς να υπάρχει λόγος και πάντα πρέπει να χρησιμοποιείται το πιο κατάλληλο.
Επίσης οι φαρμακευτικές εταιρίες πρέπει να αναπτύξουν αντιβιοτικά που θα μπορούν εκτός του να σκοτώσουν τα μικρόβια, να σταματούν και την ιδιότητα που έχουν να μεταλάσσονται. Ταυτόχρονα αυτά τα αντιβιοτικά θα πρέπει να ενσωματώνονται στο ανοσοποιητικό μας σύστημα ώστε να γίνονται πιο αποτελεσματικά, αναφέρει ο Mitscher. Αυτά τα τριπλής σημασίας αντιβιοτικά μάλλον θα αργήσουν να έρθουν από τις φαρμακευτικές εταιρίες, μάλλον για οικονομικούς λόγους. «Οι φαρμακευτικές εταιρίες για μια σειρά εμπορικών λόγων, δεν έχουν δώσει έμφαση στην έρευνα για τα αντιβιοτικά, τις τελευταίες δεκαετίες».
Πηγή:
University of Kansas. "Humans May Lose Battle With Bacteria, Medicinal Chemist's Research Shows." ScienceDaily 24 April 2008. 24 April 2008
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
23.4.08
H Eλλάδα αποβάλλεται από το σύστημα ανταλλαγής του Κιότο
Πιθανόν να έχετε ακούσει τη χθεσινή είδηση για το ότι η Ελλάδα βγαίνει από το σύστημα Κιότο ανταλλαγής ρύπων των Ηνωμένων Εθνών. Οι αμφιβολίες για τη χώρα μας υπήρχαν από τον προηγούμενο χρόνο οπότε και τονίστηκε από τους υπεύθυνους των Ηνωμένων Εθνών ότι πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα μέτρησης των αερίων του θερμοκηπίου επειδή δεν είναι αξιόπιστο. Το νέο σύστημα μέτρησης των ρύπων που παρουσιάστηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ προφανώς ήταν το ίδιο αναξιόπιστο με το προηγούμενο και ανάγκασε την επιτροπή συμμόρφωσης της γραμματείας του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές να αποκλείσει την Ελλάδα από το σύστημα του Κιότο.
Το πρωτόκολλο του Κιότο είχε υπογραφεί από 141 χώρες συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας. Τώρα η χώρα μας είναι η μόνη που αποβάλλεται από σύστημα εμπορίας ρύπων παραβιάζοντας το πρωτόκολλο. Ο Καναδάς είναι πιθανόν να δεχθεί ποινές ενώ η γραμματεία του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές δήλωσε πως είναι απίθανο να ασκηθούν ποινές για άλλες χώρες. Στο in.gr διάβασα ότι η ποινή ισχύει για τρεις μήνες. Σε μερικά ξένα πρακτορεία που είδα δεν αναφέρει τίποτα για χρόνο.
Σίγουρα, κάτι πολύ αρνητικό για τη χώρα μας..
Περισσότερα εδώ και εδώ.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Το πρωτόκολλο του Κιότο είχε υπογραφεί από 141 χώρες συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας. Τώρα η χώρα μας είναι η μόνη που αποβάλλεται από σύστημα εμπορίας ρύπων παραβιάζοντας το πρωτόκολλο. Ο Καναδάς είναι πιθανόν να δεχθεί ποινές ενώ η γραμματεία του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές δήλωσε πως είναι απίθανο να ασκηθούν ποινές για άλλες χώρες. Στο in.gr διάβασα ότι η ποινή ισχύει για τρεις μήνες. Σε μερικά ξένα πρακτορεία που είδα δεν αναφέρει τίποτα για χρόνο.
Σίγουρα, κάτι πολύ αρνητικό για τη χώρα μας..
Περισσότερα εδώ και εδώ.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Πλανήτης Γη
22 Απριλίου. Παγκόσμια ημέρα για τον πλανήτη Γη. Η αλήθεια είναι ότι με προβληματίζει λίγο αυτή η καθιέρωση μιας συγκεκριμένης μέρας .. Μέσα σε 365 μέρες πόσες γιορτές και για πόσα πράγματα χωράνε; Μήπως αυτή την ημέρα σκεφτόμαστε κάποια πράγματα παραπάνω για τον πλανήτη μας; Ή μήπως το περιβάλλον και η άσχημη κατάσταση του πλανήτη θα πάρουν τιμητική θέση σήμερα ή τέτοιες μέρες, στην ενημέρωση; Γιατί να μην έχουν κάθε μέρα είναι το ερώτημα.
Βέβαια, οι καθιερωμένες μέρες κρύβουν και μια μικρή ή μεγάλη ιστορία από πίσω και ίσως να γιορτάζουμε και κάτι άλλο, μια προσπάθεια ας πούμε. Όπως το 1970 που εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν στην Αμερική απαιτώντας σεβασμό στο περιβάλλον.
Θα μπορούσε κάποιος να είναι αισιόδοξος και να πει:
Ο πλανήτης μας όντως ζεσταίνεται αλλά διανύει την καλύτερη περίοδο του: Οι ρυθμοί έχουν αυξηθεί, ανακαλύπτουμε τόσο γρήγορα τόσα πολλά μυστικά της ζωής, έχουμε νέες τεχνολογίες, διευκολύνουμε τις ζωές μας, και μπορούμε να επιβιώσουμε. Η θερμοκρασία σίγουρα δεν μπορεί να επηρεάσει την με τόσο κόπο φτιαγμένη ομοιόστασή μας και οι προσαρμοστικές μας ικανότητες με τη βοήθεια των κλιματιστικών και των καλοριφέρ θα μας κρατήσουν κυρίαρχους. Νέοι πόροι θα βρεθούν, νέα φάρμακα, θα καταπολεμήσουμε ασθένειες, θα κατοικήσουμε νέους πλανήτες και θα γίνουμε η No1 δύναμη του γαλαξία.
Ωραία όλα αυτά αλλά μήπως ξεχνάμε τίποτα;
Άκουσα μια ηλικιωμένη κυρία σήμερα να λέει για ένα φυτό που είχε σε μια γλάστρα στον κήπο της: «Αυτό άντεχε πάντα, αλλά χθες με τόση ζέστη μαράθηκε, κάηκε από τον ήλιο.» Ναι όντως ξεχνάμε… Ξεχνάμε το φυτό που πιθανόν να μη μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικές κλιματικές συνθήκες ή να φυτρώσει μέσα στην άσφαλτο. Ξεχνάμε κάποια ζώα ασπόνδυλα και σπονδυλωτά-εξώθερμα που η εσωτερική τους θερμοκρασία ελέγχεται από την εξωτερική, που η ζωή τους εξαρτάται άμεσα από τη θερμοκρασία. Αυτά τα ζώα, τα φυτά δεν έχουν κλιματιστικά.
Και εντάξει μπορεί κάποιος να πει: Δε θέλω ζώα, ούτε φυτά, ούτε χρώματα, ούτε μυρωδιές. Ok! Ας προβλέψουμε έναν κόσμο χωρίς ,ας πούμε, τα γνωστά σκουλήκια(γεωσκώληκες). Χωρίς τα σκουλήκια δε θα υπήρχαν πολλά από αυτά τα όμορφα πράγματα που βλέπουμε σήμερα. Ο κόσμος δε θα ήταν ο ίδιος. Μπορεί και να μην υπήρχαμε. Τρώγοντας το χώμα, τα σκουλήκια ανοίγουν τούνελ μέσα στο έδαφος και το οξυγόνο κυκλοφορεί. Το οξυγόνο το προσλαμβάνουν οι ρίζες των φυτών και αναπτύσσονται. Επομένως αν το απλοποιήσουμε: Χωρίς σκουλήκια, δε θα υπήρχαν τούνελ στο έδαφος, χωρίς τούνελ όχι οξυγόνο, χωρίς οξυγόνο όχι φυτά. Αυτό πιστεύω είναι αρκετό για να κατανοήσουμε το ρόλο των σκουληκιών και οποιουδήποτε είδους ζώου για τη διατήρηση και της δικιάς μας ύπαρξης. Χωρίς ένα μικρό ζώο τα πάντα μπορούν να καταρρεύσουν..
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Βέβαια, οι καθιερωμένες μέρες κρύβουν και μια μικρή ή μεγάλη ιστορία από πίσω και ίσως να γιορτάζουμε και κάτι άλλο, μια προσπάθεια ας πούμε. Όπως το 1970 που εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν στην Αμερική απαιτώντας σεβασμό στο περιβάλλον.
Θα μπορούσε κάποιος να είναι αισιόδοξος και να πει:
Ο πλανήτης μας όντως ζεσταίνεται αλλά διανύει την καλύτερη περίοδο του: Οι ρυθμοί έχουν αυξηθεί, ανακαλύπτουμε τόσο γρήγορα τόσα πολλά μυστικά της ζωής, έχουμε νέες τεχνολογίες, διευκολύνουμε τις ζωές μας, και μπορούμε να επιβιώσουμε. Η θερμοκρασία σίγουρα δεν μπορεί να επηρεάσει την με τόσο κόπο φτιαγμένη ομοιόστασή μας και οι προσαρμοστικές μας ικανότητες με τη βοήθεια των κλιματιστικών και των καλοριφέρ θα μας κρατήσουν κυρίαρχους. Νέοι πόροι θα βρεθούν, νέα φάρμακα, θα καταπολεμήσουμε ασθένειες, θα κατοικήσουμε νέους πλανήτες και θα γίνουμε η No1 δύναμη του γαλαξία.
Ωραία όλα αυτά αλλά μήπως ξεχνάμε τίποτα;
Άκουσα μια ηλικιωμένη κυρία σήμερα να λέει για ένα φυτό που είχε σε μια γλάστρα στον κήπο της: «Αυτό άντεχε πάντα, αλλά χθες με τόση ζέστη μαράθηκε, κάηκε από τον ήλιο.» Ναι όντως ξεχνάμε… Ξεχνάμε το φυτό που πιθανόν να μη μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικές κλιματικές συνθήκες ή να φυτρώσει μέσα στην άσφαλτο. Ξεχνάμε κάποια ζώα ασπόνδυλα και σπονδυλωτά-εξώθερμα που η εσωτερική τους θερμοκρασία ελέγχεται από την εξωτερική, που η ζωή τους εξαρτάται άμεσα από τη θερμοκρασία. Αυτά τα ζώα, τα φυτά δεν έχουν κλιματιστικά.
Και εντάξει μπορεί κάποιος να πει: Δε θέλω ζώα, ούτε φυτά, ούτε χρώματα, ούτε μυρωδιές. Ok! Ας προβλέψουμε έναν κόσμο χωρίς ,ας πούμε, τα γνωστά σκουλήκια(γεωσκώληκες). Χωρίς τα σκουλήκια δε θα υπήρχαν πολλά από αυτά τα όμορφα πράγματα που βλέπουμε σήμερα. Ο κόσμος δε θα ήταν ο ίδιος. Μπορεί και να μην υπήρχαμε. Τρώγοντας το χώμα, τα σκουλήκια ανοίγουν τούνελ μέσα στο έδαφος και το οξυγόνο κυκλοφορεί. Το οξυγόνο το προσλαμβάνουν οι ρίζες των φυτών και αναπτύσσονται. Επομένως αν το απλοποιήσουμε: Χωρίς σκουλήκια, δε θα υπήρχαν τούνελ στο έδαφος, χωρίς τούνελ όχι οξυγόνο, χωρίς οξυγόνο όχι φυτά. Αυτό πιστεύω είναι αρκετό για να κατανοήσουμε το ρόλο των σκουληκιών και οποιουδήποτε είδους ζώου για τη διατήρηση και της δικιάς μας ύπαρξης. Χωρίς ένα μικρό ζώο τα πάντα μπορούν να καταρρεύσουν..
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
22.4.08
Δημιουργώντας φιλικά προς το περιβάλλον πλαστικά
Κάθε χρόνο, περισσότερα από 30 δισεκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια προστίθενται σε σκουπιδότοπους μόνο της Αμερικής(φανταστείτε πόσα μπουκάλια σε παγκόσμιο επίπεδο), δημιουργώντας ένα πολύ σοβαρό περιβαλλοντικό πρόβλημα. Αλλά αν η έρευνα που έγινε από το πανεπιστήμιο του Μιζούρι(τμήμα επιστήμης και τεχνολογίας), τα πλαστικά μπουκάλια του μέλλοντος θα μπορούν να εξαφανιστούν μέσα σε τέσσερις μήνες από τότε που έπαψαν να χρησιμοποιούνται.
Η ερευνητική ομάδα του Missouri S&T κατασκευάζει νέες γενιές βιοδιασπώμενων και βιοδιαθέσιμων πλαστικών σαν μια προσπάθεια να μειωθούν οι τόνοι των πλαστικών απορριμμάτων που καταλήγουν σε διάφορες περιοχές σε όλον τον κόσμο.
Τα βιοδιαθέσιμα πλαστικά περιέχουν ουσίες που μπορούν να απορροφηθούν από τα ζωντανά συστήματα κατά τη διάρκεια της κανονικής φυσιολογικής τους λειτουργίας.
Συνδυάζοντας και τροποποιώντας μια ποικιλία βιο-βασιζόμενων, έλαιο-βασιζόμενων και φυσικών πολυμερών, η ομάδα προσπαθεί να δημιουργήσει μίγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή γεωργικών ταινιών, μπουκαλιών, βιοϊατρικών και για μεταφορά φαρμάκων συσκευών, και πολλά άλλα.
Η ομάδα δουλεύει υπό την επίβλεψη του Dr K.B Lee, καθηγητή χημικής μηχανικής στο Missouri S&T, με σκοπό τη βελτίωση των ιδιοτήτων των βιοδιασπώμενων πλαστικών ώστε να χρησιμοποιηθούν σε εμπορική κλίμακα. Αν και εταιρίες πουλάνε ήδη βιοδιασπώμενα πολυμερή(τουλάχιστον στην Αμερική), τα προϊόντα αυτά είναι συχνά ακριβά, φτωχής ποιότητας ή σχεδιασμένα για συγκεκριμένες εφαρμογές. Γι’ αυτό το λόγο η ομάδα προσπαθεί να βρει τρόπους για το πως βιο-βασιζόμενα συστατικά όπως άμυλο και ίνες, μπορούν να συμπεριληφθούν ώστε να μειωθεί το κόστος σε μια ποικιλία εμπορικών εφαρμογών. Μερικά από τα νέα πολυμερή του γκρουπ ενσωματώνουν ανανεώσιμες πηγές, όπως το πολυλατικό οξύ. Η ομάδα ενδιαφέρεται πολύ για τις ανανεώσιμες πηγές γιατί οι προσπάθειες έρευνας και ανάπτυξης εστιάζονται επίσης στη δημιουργία δυναμικών και οικονομικών διαδικασιών βιοντίζελ και αιθανόλης καλαμποκιού.
Καθώς το πολυλακτικό οξύ διασπάται, το υλικό αντιδρά με το νερό για να αποσυντεθεί σε μικρά μόρια, τα οποία μετατρέπονται σε νερό και διοξείδιο του άνθρακα. «Γενικά, τα κύρια τελικά προϊόντα της απόσυνθεσης των πολυμερών είναι το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα» εξηγεί ο Mahin Shahlari, υποψήφιος διδάκτορας που συμμετέχει στην έρευνα. Συνεχίζοντας « το πολυλατικό οξύ έχει την ικανότητα να αντικαθιστά τα κανονικά πλαστικά μπουκάλια του νερού, και εμείς προσπαθούμε ώστε το πεδίο εφαρμογής της έρευνας να περιλαμβάνει και αυτό».
Πηγή:
Missouri University of Science and Technology. "Making Environmentally Friendly Plastics." ScienceDaily 21 April 2008. 22 April 2008.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Η ερευνητική ομάδα του Missouri S&T κατασκευάζει νέες γενιές βιοδιασπώμενων και βιοδιαθέσιμων πλαστικών σαν μια προσπάθεια να μειωθούν οι τόνοι των πλαστικών απορριμμάτων που καταλήγουν σε διάφορες περιοχές σε όλον τον κόσμο.
Τα βιοδιαθέσιμα πλαστικά περιέχουν ουσίες που μπορούν να απορροφηθούν από τα ζωντανά συστήματα κατά τη διάρκεια της κανονικής φυσιολογικής τους λειτουργίας.
Συνδυάζοντας και τροποποιώντας μια ποικιλία βιο-βασιζόμενων, έλαιο-βασιζόμενων και φυσικών πολυμερών, η ομάδα προσπαθεί να δημιουργήσει μίγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή γεωργικών ταινιών, μπουκαλιών, βιοϊατρικών και για μεταφορά φαρμάκων συσκευών, και πολλά άλλα.
Η ομάδα δουλεύει υπό την επίβλεψη του Dr K.B Lee, καθηγητή χημικής μηχανικής στο Missouri S&T, με σκοπό τη βελτίωση των ιδιοτήτων των βιοδιασπώμενων πλαστικών ώστε να χρησιμοποιηθούν σε εμπορική κλίμακα. Αν και εταιρίες πουλάνε ήδη βιοδιασπώμενα πολυμερή(τουλάχιστον στην Αμερική), τα προϊόντα αυτά είναι συχνά ακριβά, φτωχής ποιότητας ή σχεδιασμένα για συγκεκριμένες εφαρμογές. Γι’ αυτό το λόγο η ομάδα προσπαθεί να βρει τρόπους για το πως βιο-βασιζόμενα συστατικά όπως άμυλο και ίνες, μπορούν να συμπεριληφθούν ώστε να μειωθεί το κόστος σε μια ποικιλία εμπορικών εφαρμογών. Μερικά από τα νέα πολυμερή του γκρουπ ενσωματώνουν ανανεώσιμες πηγές, όπως το πολυλατικό οξύ. Η ομάδα ενδιαφέρεται πολύ για τις ανανεώσιμες πηγές γιατί οι προσπάθειες έρευνας και ανάπτυξης εστιάζονται επίσης στη δημιουργία δυναμικών και οικονομικών διαδικασιών βιοντίζελ και αιθανόλης καλαμποκιού.
Καθώς το πολυλακτικό οξύ διασπάται, το υλικό αντιδρά με το νερό για να αποσυντεθεί σε μικρά μόρια, τα οποία μετατρέπονται σε νερό και διοξείδιο του άνθρακα. «Γενικά, τα κύρια τελικά προϊόντα της απόσυνθεσης των πολυμερών είναι το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα» εξηγεί ο Mahin Shahlari, υποψήφιος διδάκτορας που συμμετέχει στην έρευνα. Συνεχίζοντας « το πολυλατικό οξύ έχει την ικανότητα να αντικαθιστά τα κανονικά πλαστικά μπουκάλια του νερού, και εμείς προσπαθούμε ώστε το πεδίο εφαρμογής της έρευνας να περιλαμβάνει και αυτό».
Πηγή:
Missouri University of Science and Technology. "Making Environmentally Friendly Plastics." ScienceDaily 21 April 2008. 22 April 2008
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τους κοραλλιογενείς υφάλους
Σαν μια συνέχεια από το προηγούμενο ποστ.. Ένα τμήμα των ειδήσεων του CNN. Αφορά τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στους κοραλλιογενείς υφάλους και πιο συγκεκριμένα στον Great Barrier της Αυστραλίας που από πολλούς θεωρείται ο μεγαλύτερος ζωντανός οργανισμός του πλανήτη. Ο ύφαλος Great Barrier είναι ο μεγαλύτερος του κόσμου(σαν σύστημα) αφού εκτείνεται για 2,6 χιλιάδες χιλιόμετρα και αποτελείται από 2,9 χιλιάδες ξεχωριστούς κοραλλιογενείς υφάλους. Βρίσκεται στη βορειοανατολική ακτή της Αυστραλίας στην ακτή Queensland. To CNN τον τοποθετεί μέσα στα 7 φυσικά θαύματα του κόσμου. Ο Wide Barrier σχηματίζεται από μικροσκοπικούς πολύποδες και υποστηρίζει μια ευρεία ποικιλία ζωντανών οργανισμών. Η κλιματική αλλαγή και η ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν οδηγήσει τμήματά του σε νέκρωση και ένα μεγάλο μέρος του απειλείται. Το θαλάσσιο πάρκο του Great Barrier συμβάλει στην προστασία της περιοχής με την δημιουργία μέτρων για την αλιεία και τον τουρισμό.
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
21.4.08
Κοραλλιογενείς ύφαλοι και κλιματική αλλαγή: Τα μικρόβια μπορεί να είναιτο κλειδί για το θάνατο των κοραλλιών.
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι πιθανότατα νεκρώνονται λόγω των αλλαγών στα μικρόβια που ζουν μέσα σ'αυτούς εκτός από την μεγάλη αύξηση στη θερμοκρασία λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου, σύμφωνα με ομιλία επιστημόνων στις 2 Απριλίου στην 162η συνάντηση του
κύκλου Γενικής Μικροβιολογίας. Τα τροπικά οικοσυστήματα βρίσκονται αντιμέτωπα με μία ασταθή κατάσταση λόγω των κλιματικών αλλαγών. Τα κοράλλια των κοραλλιογενών υφάλων, που αποτελούνται από ζώα που ονομάζονται πολύποδες και συνιστούν το σκληρό(ανθρακικό ασβέστιο) μέρος του υφάλου, ζούσαν μέχρι τώρα στα άκρα όσον αφορά την εξωτερική θερμοκρασία. Το γεγονός αυτό, τα καθιστά πολύ ευαίσθητα ακόμη και σε αυξήσεις θερμοκρασίας της τάξης των 1-2 βαθμών κελσίων σε σχέση με τα κανονικά για το καλοκαίρι επίπεδα.
"Πολλοί από τους θανάτους που παρατηρούνται σε κοραλλιογενείς υφάλους, που συμβαίνουν συνήθως μετά από καταστάσεις περιβαλλοντικού stress, όταν μεγάλες εκτάσεις υφάλων πεθαίνουν(το 1998 το 17% των υφάλων νεκρώθηκε), μπορούν να χρεωθούν σε αλλαγές στα μικρόβια που ζουν μέσα και γύρω από τους υφάλους",
αναφέρει Ο Dr John Bythell, βιολόγος στο πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ.
"Αυτά τα μικρόβια μπορούν να συγκριθούν με τα βακτήρια που υπάρχουν στο πεπτικό μας και μας βοηθούν να χωνέψουμε την τροφή μας". Οι αλλαγές στη θερμοκρασία της θάλασσας που προκαλείται από τις κλιματικές αλλαγές και το φαινόμενο του θερμοκηπίου επηρεάζει τα κοράλλια, αλλά επίσης επηρεάζει τους τύπους των βακτηρίων και της μικροπανίδας που ζουν με αυτά. Όταν το νερό ζεσταίνεται, μερικά παθογόνα βακτήρια ευννοούνται και επιτίθενται στα κοράλλια. Τα κοράλλια έχουν ελαττωμένη αντίσταση λόγω της θερμότητας. Επίσης, ορισμένα από τα φιλικά για τα κοράλλια βακτήρια εξασθενούν δίνοντας έδαφος πολλαπλασιασμού στα παθογόνα, τα οποία προκαλούν παθήσεις και άλλα προβλήματα. Για πολλές περιοχές σε αναπτυσσόμενες χώρες που βασίζονται στους κοραλλιογενείς υφάλους για το εισόδημα(αλιεία και τουρισμός), η εξαφάνιση των υφάλων θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία. Επίσης, οι περιοχές γύρω από τις παραλίες μπορούν να διαβρωθούν επηρεάζοντας και άλλες δραστηριότητες.
"Πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες και τους μηχανισμούς που επηρεάζουν τα κοράλλια και τους ύφαλους όταν οι θερμοκρασίες αυξάνονται" λέει ο Dr Bythell.
Ένας παράγοντας-κλειδί που αναγνωρίστηκε από την ομάδα στο Νιουκάστλ είναι ο ρόλος της επιφανειακής βλέννας που εκκρίνεται από τα κοράλλια. Αυτή φαίνεται να χρησιμεύει σαν ασπίδα, εμποδίζοντας τα
παθογόνα που προκαλούν ασθένειες όπως βακτήρια και μερικούς ιούς από το να εισβάλλουν στους ιστούς τους.
Η εκκρινόμενη βλέννα των υφάλων είναι επίσης σε κίνδυνο από τις καταστάσεις stress που φέρνει η κλιματική αλλαγή. "Η σχέση της εξαφάνισης των κοραλλιογενών υφάλων με την ανθρώπινη δραστηριότητα είναι αδιαμφισβήτητη και αν θέλουμε να σώσουμε την κατάσταση πρέπει να δράσουμε τώρα. Και για να δράσουμε τώρα, πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς των κοραλλιών".
Πηγή:
Society for General Microbiology (2008, April 5). Coral Reefs And Climate Change: Microbes Could Be The Key To Coral Death. ScienceDaily. Retrieved April 21, 2008, from http://www.sciencedaily.com /releases/2008/04/080401200446.htm
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
κύκλου Γενικής Μικροβιολογίας. Τα τροπικά οικοσυστήματα βρίσκονται αντιμέτωπα με μία ασταθή κατάσταση λόγω των κλιματικών αλλαγών. Τα κοράλλια των κοραλλιογενών υφάλων, που αποτελούνται από ζώα που ονομάζονται πολύποδες και συνιστούν το σκληρό(ανθρακικό ασβέστιο) μέρος του υφάλου, ζούσαν μέχρι τώρα στα άκρα όσον αφορά την εξωτερική θερμοκρασία. Το γεγονός αυτό, τα καθιστά πολύ ευαίσθητα ακόμη και σε αυξήσεις θερμοκρασίας της τάξης των 1-2 βαθμών κελσίων σε σχέση με τα κανονικά για το καλοκαίρι επίπεδα.
"Πολλοί από τους θανάτους που παρατηρούνται σε κοραλλιογενείς υφάλους, που συμβαίνουν συνήθως μετά από καταστάσεις περιβαλλοντικού stress, όταν μεγάλες εκτάσεις υφάλων πεθαίνουν(το 1998 το 17% των υφάλων νεκρώθηκε), μπορούν να χρεωθούν σε αλλαγές στα μικρόβια που ζουν μέσα και γύρω από τους υφάλους",
αναφέρει Ο Dr John Bythell, βιολόγος στο πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ.
"Αυτά τα μικρόβια μπορούν να συγκριθούν με τα βακτήρια που υπάρχουν στο πεπτικό μας και μας βοηθούν να χωνέψουμε την τροφή μας". Οι αλλαγές στη θερμοκρασία της θάλασσας που προκαλείται από τις κλιματικές αλλαγές και το φαινόμενο του θερμοκηπίου επηρεάζει τα κοράλλια, αλλά επίσης επηρεάζει τους τύπους των βακτηρίων και της μικροπανίδας που ζουν με αυτά. Όταν το νερό ζεσταίνεται, μερικά παθογόνα βακτήρια ευννοούνται και επιτίθενται στα κοράλλια. Τα κοράλλια έχουν ελαττωμένη αντίσταση λόγω της θερμότητας. Επίσης, ορισμένα από τα φιλικά για τα κοράλλια βακτήρια εξασθενούν δίνοντας έδαφος πολλαπλασιασμού στα παθογόνα, τα οποία προκαλούν παθήσεις και άλλα προβλήματα. Για πολλές περιοχές σε αναπτυσσόμενες χώρες που βασίζονται στους κοραλλιογενείς υφάλους για το εισόδημα(αλιεία και τουρισμός), η εξαφάνιση των υφάλων θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία. Επίσης, οι περιοχές γύρω από τις παραλίες μπορούν να διαβρωθούν επηρεάζοντας και άλλες δραστηριότητες.
"Πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες και τους μηχανισμούς που επηρεάζουν τα κοράλλια και τους ύφαλους όταν οι θερμοκρασίες αυξάνονται" λέει ο Dr Bythell.
Ένας παράγοντας-κλειδί που αναγνωρίστηκε από την ομάδα στο Νιουκάστλ είναι ο ρόλος της επιφανειακής βλέννας που εκκρίνεται από τα κοράλλια. Αυτή φαίνεται να χρησιμεύει σαν ασπίδα, εμποδίζοντας τα
παθογόνα που προκαλούν ασθένειες όπως βακτήρια και μερικούς ιούς από το να εισβάλλουν στους ιστούς τους.
Η εκκρινόμενη βλέννα των υφάλων είναι επίσης σε κίνδυνο από τις καταστάσεις stress που φέρνει η κλιματική αλλαγή. "Η σχέση της εξαφάνισης των κοραλλιογενών υφάλων με την ανθρώπινη δραστηριότητα είναι αδιαμφισβήτητη και αν θέλουμε να σώσουμε την κατάσταση πρέπει να δράσουμε τώρα. Και για να δράσουμε τώρα, πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς των κοραλλιών".
Πηγή:
Society for General Microbiology (2008, April 5). Coral Reefs And Climate Change: Microbes Could Be The Key To Coral Death. ScienceDaily. Retrieved April 21, 2008, from http://www.sciencedaily.com /releases/2008/04/080401200446.htm
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
19.4.08
Σαύρες: Ταχύτατη εξέλιξη μετά από μεταφορά σε νέο περιβάλλον
Αν κάποιος δει λίγα ντοκιμαντέρ ή κοιτάξει προσεκτικά τον κόσμο γύρω του θα πρέπει να καταλάβει το εξής: ότι υπάρχει απίστευτη ποικιλία. Τίποτε δεν είναι ίδιο. Τα χρώματα, τα σχήματα,οι συνδυασμοί. Τόσα φυτά, τόσα ζώα, τόσες μυρωδιές. Άλλοι οργανισμοί είναι περισσότερο εντυπωσιακοί και άλλοι λιγότερο. Αλλά ακόμη και αυτοί που είναι λιγότερο κρύβουν μια άλλη ομορφιά και τελειότητα. Και εδώ ταιριάζει αυτό που έχει πει και ο Κονφούκιος: Η ομορφιά βρίσκεται παντού, αλλά δεν την βλέπει ο καθένας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ιταλική σαύρα του τοίχου με επιστημονική ονομασία Podarcis sicula. H σαύρα αυτή ανήκει στην οικογένεια Lacertidae και υπάρχει σε μερικές χώρες της Ευρώπης, όπως στη Γαλλία, στη Σερβία, στη Βοσνία, στην Ιταλία, στην Ελβετία αλλά και στην Τουρκία και τις ΗΠΑ. Εξωτερικά δεν έχει κάτι το εντυπωσιακό σε σχέση με άλλα είδη ερπετών. Το 1971 κάποιοι βιολόγοι μετακίνησαν πέντε ζευγάρια ενήλικων σαυρών αυτού του είδους από το νησί-πατρίδα τους, το Pod-Kopiste που βρίσκεται στη Νότια Αδριατική θάλασσα,στο γειτονικό νησί Pod Mrcaru. Τώρα, μια διεθνή ομάδα ερευνητών έδειξε ότι εισάγοντας αυτές τις μικρές σαύρες σε ένα νέο περιβάλλον, συνεπάγεται ταχείες και μεγάλης κλίμακας εξελικτικές αλλαγές. "Σημαντικές διαφορές στο μέγεθος του κεφαλιού, αυξημένη δύναμη δαγκώματος και ανάπτυξη νέων δομών στους πεπτικούς σωλήνες της σαύρας σημειώθηκαν μετά από μόλις 36 χρόνια, που είναι μια υπερβολικά μικρή χρονική κλίμακα", αναφέρει ο Duncan Irschick, καθηγητής βιολογίας στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης-Αμχερστ. Αυτές οι σωματικές αλλαγές έχουν εμφανιστεί παράλληλα με δραματικές αλλαγές στην πυκνότητα του πληθυσμού και στην κοινωνική δομή". Οι ερευνητές επέστρεφαν στα νησιά δυο φορές το χρόνια για τρία χρόνια, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2004-5-6.
Οι σαύρες που αιχμαλωτίστηκαν μεταφέρθηκαν σε ένα εργαστήριο πεδίου όπου μετρήθηκε το μήκος ρύγχους-οπής πρωκτού, οι διαστάσεις του κεφαλιού καθώς και η μάζα του σώματος. Τμήματα της ουράς που πάρθηκαν για ανάλυση DNA επιβεβαίωσαν ότι οι Pod Mrcaru σαύρες ήταν γενετικά ταυτόσημες με το μητρικό πληθυσμό του Pod Kopiste. Οι παρατηρούμενες αλλαγές στη μορφολογία του κεφαλιού προκλήθηκαν από την προσαρμογή σε μια διαφορετική πηγή τροφής. Σύμφωνα με τον Irschick, οι σαύρες στο Pod Kopiste ήταν καλά προσαρμοσμένες στο να πιάνουν κινούμενη λεία, τρώγοντας κυρίως έντομα. Η ζωή στο Pod Mrcaru, όπου δεν είχαν ξαναζήσει ποτέ, τους πρόσφερε αφθονία σε φυτικές τροφές, περιλαμβάνοντας τα τοπικά φύλλα και μίσχους. Η ανάλυση των περιεχομένων του στομαχιού έδειξε ότι η δίαιτα περιελάμβανε μέχρι τα 2/3 φυτά, ανάλογα με την εποχή, μια μεγάλη αλλαγή σε σχέση με τον πληθυσμό του Pod Kopiste.
"Σαν αποτέλεσμα, οι σαύρες στον Pod Mrcaru έχουν κεφάλια μακρύτερα, πλατύτερα και ψηλότερα σε σχέση με αυτά του Pod Kopiste, που σημαίνει μεγαλύτερη δύναμη στο δάγκωμα", εξηγεί ο Irschick.
"Αυτό που είναι μοναδικό σε αυτήν την έρευνα είναι αυτή η γρήγορη εξέλιξη επηρεάζει όχι μόνο τη δομή και λειτουργία του είδους αλλά και την ηθολογία-φυσική ιστορία", αναφέρει ο Irschick. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στις 25 Μαρτίου, στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.
Πηγές:
1)University Of Massachusetts, Amherst. "Lizards Undergo Rapid Evolution After Introduction To A New Home." ScienceDaily 18 April 2008. 19 April 2008.
2)http://en.wikipedia.org/wiki/Italian_Wall_Lizard
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ιταλική σαύρα του τοίχου με επιστημονική ονομασία Podarcis sicula. H σαύρα αυτή ανήκει στην οικογένεια Lacertidae και υπάρχει σε μερικές χώρες της Ευρώπης, όπως στη Γαλλία, στη Σερβία, στη Βοσνία, στην Ιταλία, στην Ελβετία αλλά και στην Τουρκία και τις ΗΠΑ. Εξωτερικά δεν έχει κάτι το εντυπωσιακό σε σχέση με άλλα είδη ερπετών. Το 1971 κάποιοι βιολόγοι μετακίνησαν πέντε ζευγάρια ενήλικων σαυρών αυτού του είδους από το νησί-πατρίδα τους, το Pod-Kopiste που βρίσκεται στη Νότια Αδριατική θάλασσα,στο γειτονικό νησί Pod Mrcaru. Τώρα, μια διεθνή ομάδα ερευνητών έδειξε ότι εισάγοντας αυτές τις μικρές σαύρες σε ένα νέο περιβάλλον, συνεπάγεται ταχείες και μεγάλης κλίμακας εξελικτικές αλλαγές. "Σημαντικές διαφορές στο μέγεθος του κεφαλιού, αυξημένη δύναμη δαγκώματος και ανάπτυξη νέων δομών στους πεπτικούς σωλήνες της σαύρας σημειώθηκαν μετά από μόλις 36 χρόνια, που είναι μια υπερβολικά μικρή χρονική κλίμακα", αναφέρει ο Duncan Irschick, καθηγητής βιολογίας στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης-Αμχερστ. Αυτές οι σωματικές αλλαγές έχουν εμφανιστεί παράλληλα με δραματικές αλλαγές στην πυκνότητα του πληθυσμού και στην κοινωνική δομή". Οι ερευνητές επέστρεφαν στα νησιά δυο φορές το χρόνια για τρία χρόνια, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2004-5-6.
Οι σαύρες που αιχμαλωτίστηκαν μεταφέρθηκαν σε ένα εργαστήριο πεδίου όπου μετρήθηκε το μήκος ρύγχους-οπής πρωκτού, οι διαστάσεις του κεφαλιού καθώς και η μάζα του σώματος. Τμήματα της ουράς που πάρθηκαν για ανάλυση DNA επιβεβαίωσαν ότι οι Pod Mrcaru σαύρες ήταν γενετικά ταυτόσημες με το μητρικό πληθυσμό του Pod Kopiste. Οι παρατηρούμενες αλλαγές στη μορφολογία του κεφαλιού προκλήθηκαν από την προσαρμογή σε μια διαφορετική πηγή τροφής. Σύμφωνα με τον Irschick, οι σαύρες στο Pod Kopiste ήταν καλά προσαρμοσμένες στο να πιάνουν κινούμενη λεία, τρώγοντας κυρίως έντομα. Η ζωή στο Pod Mrcaru, όπου δεν είχαν ξαναζήσει ποτέ, τους πρόσφερε αφθονία σε φυτικές τροφές, περιλαμβάνοντας τα τοπικά φύλλα και μίσχους. Η ανάλυση των περιεχομένων του στομαχιού έδειξε ότι η δίαιτα περιελάμβανε μέχρι τα 2/3 φυτά, ανάλογα με την εποχή, μια μεγάλη αλλαγή σε σχέση με τον πληθυσμό του Pod Kopiste.
"Σαν αποτέλεσμα, οι σαύρες στον Pod Mrcaru έχουν κεφάλια μακρύτερα, πλατύτερα και ψηλότερα σε σχέση με αυτά του Pod Kopiste, που σημαίνει μεγαλύτερη δύναμη στο δάγκωμα", εξηγεί ο Irschick.
"Αυτό που είναι μοναδικό σε αυτήν την έρευνα είναι αυτή η γρήγορη εξέλιξη επηρεάζει όχι μόνο τη δομή και λειτουργία του είδους αλλά και την ηθολογία-φυσική ιστορία", αναφέρει ο Irschick. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στις 25 Μαρτίου, στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.
Πηγές:
1)University Of Massachusetts, Amherst. "Lizards Undergo Rapid Evolution After Introduction To A New Home." ScienceDaily 18 April 2008. 19 April 2008
2)http://en.wikipedia.org/wiki/Italian_Wall_Lizard
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
DNA "γραμμο"κώδικας θαλάσσιας ζωής: Οι γενετικοί δείκτες στη διαχείριση του ζωϊκού πλούτου
Όλοι έχουμε δει τους κώδικες που βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα προϊόντα στα σουπερμαρκετ, τους γνωστούς γραμμοκώδικες που χρησιμεύουν για την ηλεκτρονική ανάγνωση των προϊόντων. Αυτές οι μικρές μαύρες λωρίδες που καταλήγουν σε έναν αριθμό, είναι γνωστές ως Παγκόσμιος κώδικας προϊόντων(UPC label). Η ηλεκτρονική αυτή ανάγνωση έχει ως στόχο τον έλεγχο των προϊόντων, την αποφυγή λαθών.. Φανταστείτε τώρα το σκανάρισμα ενός DNA κώδικα σε ένα ψάρι που έχετε αγοράσει για το δείπνο σας. Το σκανάρισμα αυτό θα δίνει πληροφορίες για το είδος του ψαριού, τη διατροφική αξία και άλλες σημαντικές πληροφορίες. Οι ερευνητές του ΝΟΑΑ(Ατμοσφαιρική και θαλάσσια διοίκηση ΗΠΑ) προσπαθούν ώστε το παραπάνω σενάριο να πραγματοποιηθεί.
"Πρέπει να αναγνωρίσουμε με ακρίβεια είδη για μια σειρά λόγους όπως την καταγραφή της βιοποικιλότητας ειδών και γεωγραφικών περιοχών, την κατανόηση των διάφορων πληθυσμών και την διαχείριση της παγκόσμια αλιείας με έναν πιο οικονομικό τρόπο", εξηγεί ο Ο Bruce Collette, ζωολόγος στο εργαστήριο συστηματικής του ΝΟΟΑ, που βρίσκεται στην Ουάσινγκτον."O DNΑ κώδικας-δείκτης είναι ένα ακόμη εργαλείο για τους ταξινόμους και τους ερευνητές που μελετούν, καταγράφουν και οργανώνουν την γνώση για όλες τις μορφές ζωής πάνω στη Γη".
Ο Collete και οι συνεργάτες του στο NSL, συμμετέχουν στο FISH-BOL, μια πρωτοβουλία για τον παγκόσμιο κώδικα ζωής των ψαριών, που στοχεύει να συλλέξει τουλάχιστον πέντε αντιπροσώπους από κάθε είδος ψαριού τόσο των θαλάσσιων όσο και των γλυκών νερών(30000 είδη). Η FISH-BOL είναι μέρος της παγκόσμιας κοινοπραξίας για την "κωδικοποιήση" της ζωής(CBOL), που ξεκίνησε το 2003 για να κωδικοποιήσει τα πάντα, από ψάρια, μανιτάρια και λουλούδια μέχρι μικρόβια, έντομα κ
αι ζώα κάθε περιγραφής. Με δεκάδες χρόνια εμπειρία.Ο Collette ανήκει σε μια μικρή ομάδα ταξινόμων που διεξάγουν τη δύσκολη δουλειά που απαιτείται για την αναγνώριση νέων ειδών, ή τον επαναπροσδιορισμό παλαιών δειγμάτων.Παρόλο που εκατομμύρια ειδών έχόυν αναγνωριστεί τα τελευταία 300 χρόνια, ακόμη βρίσκουμε νέα είδη, αναφέρει ο COllette. "Και παρόλες τις τεχνολογικές εξελίξεις, ακόμη πρέπει να ερευνήσουμε την παραμικρή λεπτομέρεια πριν πούμε ότι έχουμε ένα νέο είδος. Πολλές φορές χρειάζεται να πάμε πίσω στα βασικά και να κοιτάξουμε τον οργανισμό μέσα στο βάζο για να κάνουμε μια διαπίστωση".Ταξινομικές διαδικασίες που στηριζόταν στην οπτική αναγνώριση γινόταν εδώ και δεκαετίες. Oι DNA δείκτες προσφέρουν έναν ταχύτερο, πολύ πιο ακριβή τρόπο για την αναγνώριση ενός είδους και την παροχή πληροφοριών. Καθώς σχεδόν όλα τα βιολογικά είδη έχουν διακριτές γονιδιακές ακολουθίες, μπορούν να αναγνωριστούν χρησιμοποιώντας μια σύντομη ακολουθία που βρίσκεται σε συγκεκριμένη θέση στο γονιδίωμα.- έναν DNA κώδικα. Η κωδικοποίηση των ζώων στηρίζεται σε διαφορές μεταξύ των ειδών σε μια σχετικά μικρή περιοχή του μιτοχονδριακού DNA. Το πρώτο βήμα για την FISH-BOL και άλλες παρόμοιες προσπάθειες είναι η δημιουργία μιας δημόσιας βιβλιοθήκης γενετικών δεικτών από δείγματα μουσείων. Τα δείγματα προσφέρουν ιστούς ώστε να δημιουργηθεί ένας γενετικός δείκτης για το κάθε είδος. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν συγκεκριμένα εργαλέία και τεχνικές μοριακής βιολογίας για την απομόνωση DNA από ιστούς, τον εντοπισμό και την απόμόνωση της συγκεκριμένης ακολουθίας-δείκτη, την αντιγραφή και την αλληλούχισή της.
Γενικά, η ταυτοποίηση DNA(DNA barcoding) είναι μια ταξινομική μέθοδος που χρησιμοποιεί ένα σύντομο γενετικό δείκτη στο μιτοχονδριακό DNA ενός οργανισμού για να εξακριβωθεί σε ποιο είδος ανήκει. Η "εμπορευματοποίηση" αυτής της διαδικασίας θα προσφέρει σημαντικά στην διαχείριση και διατήρηση απειλούμενων ειδών που αλιεύονται-κυνηγούνται καθημερινά.
Πηγές:
1)NOAA National Marine Fisheries Service (2008, April 18). Building A Global Reference Library Of DNA Barcodes Of Marine Life. ScienceDaily. Retrieved April 19, 2008, from http://www.sciencedaily.com /releases/2008/04/080418105531.htm
2)http://en.wikipedia.org/wiki/DNA_barcoding
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
10.4.08
To στομάχι της αγελάδας, κλειδί για την μετατροπή του καλαμποκιού σε βιοκαύσιμο
Ένα ένζυμο που προέρχεται από ένα μικρόβιο που ζει στο στομάχι της αγελάδας είναι το κλειδί που μπορεί να μετατρέψει το καλαμπόκι σε καύσιμα, σύμφωνα με επιστήμονες του πολιτειακού πανεπιστημίου του Μίσιγκαν(Michigan State).
Το ένζυμο που επιτρέπει σε μια αγελάδα να πέψει το γρασίδι και άλλες φυτικές ίνες μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή αιθανόλης με τελικό αποδέκτη τα αυτοκίνητα και φορτηγά. Οι ερευνητές στο MSU ανακάλυψαν έναν τρόπο να μεγαλώσουν φυτά καλαμποκιού που περιέχουν αυτό το ένζυμο. Έκαναν το εξής: Εισήγαγαν ένα γονίδιο από ένα βακτήριο που ζει στο στομάχι της αγελάδας, σε ένα φυτό καλαμποκιού. Τώρα, τα σάκχαρα που ήταν «κλειδωμένα» μέσα στα φύλλα και το μίσχο των φυτών μπορούνα να μετατραπούν σε χρηστικά σάκχαρα χωρίς τη συμβολή των ακριβών συνθετικών χημικών ουσιών.
«Το γεγονός ότι μπορούμε να πάρουμε ένα γονίδιο που δημιουργεί ένα ένζυμο στο στομάχι της αγελάδας και να το βάλουμε σε ένα φυτικό κύτταρο σημαίνει ότι μπορούμε να μετατρέψουμε αυτό που ήταν άχρηστο σε βιοκαύσιμο», αναφέρει η Μάριαμ Στίκλεν, καθηγήτρια στο MSU. H εργασία αυτή θα παρουσιαστεί επίσης στο τεύχος Ιουνίου του Nature Review Genetics, στο κεφάλαιο: "Plant Genetic Engineering for Biofuel Production: Towards Affordable Cellulosic Ethanol".
Οι αγελάδες, με τη βοήθεια των βακτηρίων μετατρέπουν φυτικές ίνες, που ονομάζονται κυτταρίνη σε ενέργεια και αυτό είναι ένας σημαντικός παράγοντας βοήθειας για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Μέχρι τώρα στην εμπορική βιομηχανία βιοκαυσίμων, μόνο οι πυρήνες των φυτών καλαμποκιού μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή αιθανόλης. Αυτή η νέα ανακάλυψη όμως θα επιτρέψει τη χρησιμοποίηση ολόκληρου του φυτού που σημαίνει ότι μπορούν να παραχθούν περισσότερα καύσιμα με λιγότερο κόστος.
Η μετατροπή φυτικών ινών σε σάκχαρα απαιτεί τρία ένζυμα. Η νέα ποικιλία καλαμποκιού που δημιουργήθηκε για την παραγωγή βιοκαυσίμων(ονομάζεται Spartan Corn III) στηρίζεται σε παλαιότερες ποικιλίες της Στίκλεν, στις οποίες έχουν προστεθεί τα τρία απαραίτητα ένζυμα. Η πρώτη ποικιλία(2007), κόβει την κυτταρίνη σε μεγάλα κομμάτια με ένα ένζυμο μικροβίων που ζουν κοντά σε ζεστό νερό.
Έπειτα το Spartan Corn II με ένα γονίδιο που υπάρχει σε έναν μύκητα, παίρνει τα μεγάλα κομμάτια κυτταρίνης του πρώτου ενζύμου και τα σπάει σε ζεύγη σακχάρων.
Το Spartan Corn ΙΙΙ, με το γονίδιο του μικροβίου της αγελάδας παράγει ένα ένζυμο που αποχωρίζει τα ζευγάρια σακχάρων σε απλά σάκχαρα. Αυτά τα απλά σάκχαρα μπορούν να μετατραπούν σε αιθανόλη. Η Στίκλεν αναφέρει ότι το Spartan Corn III είναι ένα βήμα μπροστά για την επιστήμη-τεχνολογία.
5.4.08
Βλαβερή άλγη πλεονεκτεί λόγω της παγκόσμιας υπερθέρμανσης
Πιθανόν να έχετε δει ένα πράσινο στρώμα αφρού(γλίτσα) σε ακίνητα νερά κάπου στην περιοχή σας , σε ένα χώρο ψαρέματος ή σε ένα υδρόβιο εκτροφείο. Εϊναι μάλλον κυανοβακτήρια – μπλε-πράσινη άλγη – και σύμφωνα με μια δημοσίευση στο τεύχος της 4ης Απριλίου του περιοδικού Science, η άλγη αυτή απολαμβάνει τα ακραία καιρικά φαινόμενα που της προσφέρει η παγκόσμια υπερθέρμανση.
Ο Χανς Περλ, καθηγητής στον ινστιτούτο Τσάπερ Χιλ(θαλάσσιες επιστήμες), του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα ο οποίος συμμετείχε στη δημοσίευση, ονομάζει την άλγη «κατσαρίδα των λιμνών». Βρίσκεται παντού και είναι δύσκολο να την καταπολεμήσεις- αλλά όταν το ήλιος ανεβαίνει ψηλά, η άλγη παραμένει εκεί, αναπτύσσεται και μεγαλώνει τόσο πολύ ώστε το πάχος να είναι γύρω στο ένα μέτρο σε μερικές περιοχές. Η άλγη έχει συσχετιστεί με πεπτικές, νευρολογικές, δερματικές παθήσεις ακόμη και με θανατηφόρα ασθένεια του ήπατος, στους ανθρώπους. Η άλγη(σύμφωνα με μια κατάταξη ανήκει στα δινομαστιγωτά πρωτόζωα) κοστίζει στα δημόσια συστήματα ύδρευσης πολλά εκατομμύρια δολλάρια- μόνο στις Η.Π.Α. Παρ’ όλο που επικρατεί περισσότερο στις αναπτυσσόμενες χώρες, μεγαλώνει και σε σημαντικές υδάτινες περιοχές κατά μήκος του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της λίμνης Βικτόρια στην Αφρική, τη Βαλτική θάλασσα, τη λίμνη Έριε, του κόλπους των μεγάλων λιμνών, καθώς και άλλων λιμνών στις Η.Π.Α. «Είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα» επισημαίνει ο Περλ, καθηγητής θαλάσσιων και περιβαλλοντικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνα.
Είναι εδώ και αρκετό καιρό γνωστό ότι τα λιπάσματα-απόβλητα(φωσφωρούχα, φερτές ύλες, βλέπε ευτροφισμό) συνεισφέρουν στην ανάπτυξη των κυανοβακτηρίων. Τώρα υπάρχουν στοιχεία ότι η θερμοκρασία και η παγκόσμια υπερθέρμανση αποτελούν και αυτά παράγοντες ανάπτυξης των κυανοβακτηρίων.
«Όσο η θερμοκρασία ανεβαίνει τα νερά υποκύπτουν περισσότερο στα άνθη»(άνθη ονομάζονται οι σχηματισμοί της άλγης), εξηγεί ο Περλ.
Ο ζεστός καιρός έχει ως συνέπεια την επέκταση των εποχών, και έτσι δίνεται η ευκαιρία στα κυανοβακτήρια να αναπτυχθούν και σε βορειότερα νερά. Παρατηρούνται πολλές ανακατατάξεις ειδών σε διάφορες θάλασσες του πλανήτη λόγω των κλιματικών αλλαγών. Τα ψάρια και άλλα υδρόβια ζώα καθώς και φυτά έχουν λίγες πιθανότητες επιβίωσης ενάντια στα κυανοβακτήρια. Τα κυανοβακτήρια αφήνουν τα ψάρια χωρίς τροφή ενώ όταν πεθάνουν, η νεκρή άλγη συσσωρεύεται στον πυθμένα, όπου γίνεται η αποικοδόμησή της. Η αποικοδόμηση αυτή οδηγεί στη μείωση του διαθέσιμου οξυγόνου και κατά συνέπεια στην ασφυξία των ψαριών. Να σημειωθεί ότι αυτά τα κυανοβακτήρια – μπλε-πράσινη άλγη – ήταν τα πρώτα φυτά στον πλανήτη γη που παρήγαγαν οξυγόνο. «Είναι ειρωνικό», λέει ο Περλ. Χωρίς κυανοβακτήρια, δε θα ήμασταν εδώ σήμερα. Τα ζώα χρειάζονται το οξυγόνο που παρήγαγε η άλγη. Τώρα όμως, απειλείται η υγεία των ανθρώπων που το πόσιμο νερό τους είναι μολυσμένο αλλά και εκείνων που χάνουν το εισόδημά τους. Αυτή η άλγη που ήταν από τους πρώτους κατοίκους του πλανήτη, θα είναι και από τους τελευταίους που θα φύγουν- αμέσως μετά τις κατσαρίδες- προβλέπει ο Περλ.
Πηγή: University of North Carolina at Chapel Hill -biologynews.net
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Ο Χανς Περλ, καθηγητής στον ινστιτούτο Τσάπερ Χιλ(θαλάσσιες επιστήμες), του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα ο οποίος συμμετείχε στη δημοσίευση, ονομάζει την άλγη «κατσαρίδα των λιμνών». Βρίσκεται παντού και είναι δύσκολο να την καταπολεμήσεις- αλλά όταν το ήλιος ανεβαίνει ψηλά, η άλγη παραμένει εκεί, αναπτύσσεται και μεγαλώνει τόσο πολύ ώστε το πάχος να είναι γύρω στο ένα μέτρο σε μερικές περιοχές. Η άλγη έχει συσχετιστεί με πεπτικές, νευρολογικές, δερματικές παθήσεις ακόμη και με θανατηφόρα ασθένεια του ήπατος, στους ανθρώπους. Η άλγη(σύμφωνα με μια κατάταξη ανήκει στα δινομαστιγωτά πρωτόζωα) κοστίζει στα δημόσια συστήματα ύδρευσης πολλά εκατομμύρια δολλάρια- μόνο στις Η.Π.Α. Παρ’ όλο που επικρατεί περισσότερο στις αναπτυσσόμενες χώρες, μεγαλώνει και σε σημαντικές υδάτινες περιοχές κατά μήκος του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της λίμνης Βικτόρια στην Αφρική, τη Βαλτική θάλασσα, τη λίμνη Έριε, του κόλπους των μεγάλων λιμνών, καθώς και άλλων λιμνών στις Η.Π.Α. «Είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα» επισημαίνει ο Περλ, καθηγητής θαλάσσιων και περιβαλλοντικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνα.
Είναι εδώ και αρκετό καιρό γνωστό ότι τα λιπάσματα-απόβλητα(φωσφωρούχα, φερτές ύλες, βλέπε ευτροφισμό) συνεισφέρουν στην ανάπτυξη των κυανοβακτηρίων. Τώρα υπάρχουν στοιχεία ότι η θερμοκρασία και η παγκόσμια υπερθέρμανση αποτελούν και αυτά παράγοντες ανάπτυξης των κυανοβακτηρίων.
«Όσο η θερμοκρασία ανεβαίνει τα νερά υποκύπτουν περισσότερο στα άνθη»(άνθη ονομάζονται οι σχηματισμοί της άλγης), εξηγεί ο Περλ.
Ο ζεστός καιρός έχει ως συνέπεια την επέκταση των εποχών, και έτσι δίνεται η ευκαιρία στα κυανοβακτήρια να αναπτυχθούν και σε βορειότερα νερά. Παρατηρούνται πολλές ανακατατάξεις ειδών σε διάφορες θάλασσες του πλανήτη λόγω των κλιματικών αλλαγών. Τα ψάρια και άλλα υδρόβια ζώα καθώς και φυτά έχουν λίγες πιθανότητες επιβίωσης ενάντια στα κυανοβακτήρια. Τα κυανοβακτήρια αφήνουν τα ψάρια χωρίς τροφή ενώ όταν πεθάνουν, η νεκρή άλγη συσσωρεύεται στον πυθμένα, όπου γίνεται η αποικοδόμησή της. Η αποικοδόμηση αυτή οδηγεί στη μείωση του διαθέσιμου οξυγόνου και κατά συνέπεια στην ασφυξία των ψαριών. Να σημειωθεί ότι αυτά τα κυανοβακτήρια – μπλε-πράσινη άλγη – ήταν τα πρώτα φυτά στον πλανήτη γη που παρήγαγαν οξυγόνο. «Είναι ειρωνικό», λέει ο Περλ. Χωρίς κυανοβακτήρια, δε θα ήμασταν εδώ σήμερα. Τα ζώα χρειάζονται το οξυγόνο που παρήγαγε η άλγη. Τώρα όμως, απειλείται η υγεία των ανθρώπων που το πόσιμο νερό τους είναι μολυσμένο αλλά και εκείνων που χάνουν το εισόδημά τους. Αυτή η άλγη που ήταν από τους πρώτους κατοίκους του πλανήτη, θα είναι και από τους τελευταίους που θα φύγουν- αμέσως μετά τις κατσαρίδες- προβλέπει ο Περλ.
Πηγή: University of North Carolina at Chapel Hill -biologynews.net
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
2.4.08
Το γονιδίωμα του γιγάντιου πάντα πρόκειται να αποκρυπτογραφηθεί
Το πανεπιστήμιο του Κάρντιφ θα συνεισφέρει στην πρώτη αποκρυπτογράφηση γενετικού υλικού με βασικό στόχο την ενίσχυση της προσπάθειας διατήρησης ενός απειλούμενου είδους. Ερευνητές στην σχολή βιοεπιστημών του Κάρντιφ θα συνεργαστούν με άλλους επιστήμονες στο “Giant Panda Genome Project” ή στο «γονιδιωματικό εγχείρημα του γιγαντιαίου πάντα». Το πάντα συχνά αναφέρεται σαν «ζωντανό απολίθωμα», δίνοντας στοιχεία ότι οι πρόγονοι του υπήρχαν στην Κίνα για περισσότερο από 8 εκατομμύρια χρόνια πριν. Με μια έρευνα από τον καθηγητή Mike Bruford, της σχολής βιοεπιστημών του Κάρντιφ, είχε διαπιστωθεί ότι η μείωση του αριθμού των ατόμων του είδους σχετίζεται άμεσα με τις ανθρώπινες δραστηριότητες παρά με μια γενετική αδυναμία προσαρμογής και εξέλιξης. Παρ’όλα αυτά λίγη έρευνα έχει γίνει στο επίπεδο του DNA. Το γονιδίωμα του γιγαντιαίου πάντα είναι περίπου ίδιου μεγέθους με το ανθρώπινο και πιστεύεται ότι έχει 20.000-30000 γονίδια. Η ταξονομία και οι γενετικές μελέτες δείχνουν ότι το γιγαντιαίο πάντα σχετίζεται περισσότερο με τις αρκούδες, όχι με τα ρακούν όπως πιστεύονταν κάποτε κοιτώντας τα μοναδικά φυσικά τους χαρακτηριστικά. Ο καθηγητής Bruford είπε: « Αυτή η διεθνής συνεργασία θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν την γενετική βάση για τις μοναδικές προσαρμογές του γιγάντιου πάντα, περιλαμβάνοντας την διατροφική ειδίκευση, και θα αποκαλύψει την ιστορία του είδους με κάθε λεπτομέρεια. Το project είναι ένα ευρύτερο παράδειγμα για προσπάθεια διατήρησης-διαχείρισης, μεγάλης σημασίας που επιβλέπεται από την ερευνητική ομάδα βιοποικιλότητας και οικολογίας της σχολής των βιοεπιστημών.
πηγή: Cardiff University
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
πηγή: Cardiff University
earthsos.gr/earthsos.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αξολότλ, η Μεξικάνικη σαλαμάνδρα που κινδυνεύει άμεσα με αφανισμό
Το αξολότλ, γνωστό και ως Μεξικάνικη σαλαμάνδρα ( Ambystoma mexicanum - μεξικανικό αμβύστομα ) είναι μια νεοτενική (παιδομορφική...
-
Το αξολότλ, γνωστό και ως Μεξικάνικη σαλαμάνδρα ( Ambystoma mexicanum - μεξικανικό αμβύστομα ) είναι μια νεοτενική (παιδομορφική...
-
Οι πτερόσαυροι αποτέλεσαν μια τάξη ερπετών με ικανότητα πτήσης και έζησαν από το τέλος του Ιουρασικού μέχρι το τέλος του Κρητιδικού (22...
-
Παγετώνας Vernagtferner, Αυστρία . Image courtesy of the United Nations Environment Program. Περισσότερα εδώ κι εδώ
