Αλλαγές στις κοσμικές ακτίνες πολύ πιθανά δε συνεισφέρουν στην κλιματική αλλαγή

Cosmic rays. Image courtesy of NASA.

Ο μηχανισμός του κλίματος είναι ιδιαίτερα πολύπλοκος. Η επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει με ισχυρές ενδείξεις ότι η κλιματική αλλαγή που ζούμε τώρα οφείλεται στον άνθρωπο με πιθανότητα 90%(IPCC report,2007) . Με λίγα λόγια οι ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είναι ο κύριος υπαίτιος για το φαινόμενο που ονομάζεται παγκόσμια υπερθέρμανση.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται λόγος για τις κοσμικές ακτίνες και τον πιθανό τους ρόλο στις κλιματικές αλλαγές. Τα στοιχεία και οι έρευνες όμως έρχονται να διαψεύσουν τη σχέση κοσμικών ακτίνων-κλιματικής αλλαγής.

Επιστημονική έρευνα που ισχυρίστηκε ότι μία μείωση στις κοσμικές ακτίνες(ακτινοβολίας από το διάστημα) κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών συνείσφερε στην αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας έρχεται σε αντίθεση με μία νέα έρευνα από μια ομάδα επιστημόνων της Νορβηγίας και της Ισλανδίας.

Κάνοντας χρήση του οργάνου Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer(MODIS) από δορυφόρους, οι ερευνητές από τη Νορβηγία και την Ισλανδία διαπίστωσαν ότι οι κοσμικές ακτίνες πολύ πιθανά δεν συνεισφέρουν στην κλιματική αλλαγή, καθώς η επίδραση των κοσμικών ακτινών στα σύννεφα είναι τόσο μικρή για να έχει σημαντική επίδραση.

Σύμφωνα με αυτό το άρθρο από το Laser Focus World, η συγκεκριμένη έρευνα υποστηρίζεται και από μερικά καινούρια ευρήματα.

Η ομάδα χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της έρευνας παρατηρήσεις από γεγονότα μείωσης που αποκαλούνται Forbush. Αυτά τα συμβάντα είναι απότομα ξεσπάσματα έντονης ηλιακής δραστηριότητας που οδηγούν σε μία ισχυρή μείωση των κοσμικών ακτίνων, που διαρκεί για περίπου δύο ημέρες. Οι ερευνητές ταυτοποίησαν 22 τέτοια συμβάντα στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2000 και 2005.

Προηγούμενες μελέτες έχουν κυρίως εστιάσει στην νεφοκάλυψη(cloud cover), αλλά η υψηλή χωρητική(spatial) και φασματική(spectral) ανάλυση των δεδομένων του MODIS επιτρέπουν επίσης μια εκ του βάθους μελέτη των μικροφυσικών παραμέτρων όπως το μέγεθος της σταγόνας του νέφους(cloud droplet size), το περιεχόμενο του νερού του σύννεφου καθώς και το οπτικό του βάθος. Καμία στατιστικά σημαντική σχέση δε βρέθηκε ανάμεσα σε οποιαδήποτε από τις τέσσερις συννεφικές παραμέτρους και τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες.

• Για περισσότερα δείτε το άρθρο από το Laser Focus World.
  
  

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Θέρμανση του κλίματος: Σύνδεση με αλλαγές οικοσυστημάτων στις εύκρατες λίμνες

Η απαράμιλλη θέρμανση κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει πυροδοτήσει αλλαγές των οικοσυστημάτων σε πολλές εύκρατες βορειοαμερικανικές και δυτικοευρωπαϊκές λίμνες, αναφέρουν ερευνητές από το πανεπιστήμιο Queen’s και το υπουργείο Περιβάλλοντος του Οντάριο.

Η ομάδα αναφέρει ότι εντυπωσιακές αλλαγές εμφανίζονται τώρα σε πολλές εύκρατες λίμνες, αλλαγές παρόμοιες με αυτές που παρατηρήθηκαν πιο πριν στην Αρκτική όπου η θέρμανση ήταν απότομη(αν και τυπικά, πολλές δεκαετίες αργότερα). Η Αρκτική θεωρείται εδώ και καιρό σαν «ταγός»(μπροστά) στο τι θα συμβεί τελικά με τις πιο ζεστές συνθήκες στα νότια.

«Τα ευρήματα μας προτείνουν ότι σημαντικές οικολογικές αλλαγές συμβαίνουν ήδη στις εύκρατες λίμνες», αναφέρει η ερευνήτρια βιολογίας Dr Kathleen Ruhland, από το πανεπιστήμιο Queen’s στο εργαστήριο παλαιοοικολογικής περιβαλλοντικής εκτίμησης{Paleoecological Environmental Assessment and Research Lab (PEARL)}.

Η έρευνα δημοσιεύτηκες πρόσφατα στο διεθνές περιοδικό Global Change Biology.

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις με τις περιβαλλοντικές έρευνες είναι η έλλειψη μακροχρόνιων δεδομένων από όργανα καταγραφής, αναφέρει η Dr Ruhland. «Δεν έχουμε σχεδόν καθόλου δεδομένα για το πώς οι λίμνες αποκρίθηκαν στην κλιματική αλλαγή κατά τις τελευταίες δεκαετίες, και σίγουρα καθόλου στοιχεία για πιο μακροπρόθεσμες χρονικές κλίμακες», αναφέρει.

«Παρόλα αυτά, τα ιζήματα των λιμνών δίνουν ένα αρχείο σημαντικών καταγραφών για τις παλαιότερες αλλαγές του οικοσυστήματος μέσω των απολιθωμάτων που διατηρήθηκαν μέσα σε αυτά.

Οι επιστήμονες μελέτησαν τις αλλαγές που συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες σε μια σύνθεση ειδών που αποτελείται από μικρή, μικροσκοπική άλγη και η οποία διατηρείται στα ιζήματα περισσότερων από 200 λιμνικών συστημάτων στο βόρειο ημισφαίριο. Αυτές οι άλγες κυριαρχούν στο πλαγκτό που επιπλέει ή βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια των λιμνών και χρησιμεύει σαν τροφή για άλλους μεγαλύτερους οργανισμούς.

Απότομες αλλαγές του οικοσυστήματος καταγράφηκαν από ένα μεγάλο σύνολο λιμνών από αρκτικές, αλπικές και εύκρατες οικοζώνες στη βόρεια Αμερική και τη δυτική Ευρώπη. Αλλαγές σε υδάτινα οικοσυστήματα κατά μήκος των περιοχών γύρω από τον πόλο στην Αρκτική, βρέθηκαν να εμφανίζονται στο τέλος του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Αυτές ήταν παρόμοιες με αλλαγές στις κοινότητες της άλγης, δείχνοντας μειωμένη κάλυψη πάγου και σχετικές αλλαγές, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών στις εύκρατες λίμνες.

«Όπως το περιμέναμε, αυτές οι αλλαγές συνέβησαν νωρίτερα-περίπου 100 χρόνια- σε πολύ ευαίσθητες Αρκτικές λίμνες, συγκριτικά με εύκρατες περιοχές» αναφέρει ο Dr Smol, που βραβεύτηκε το 2004 με το χρυσό μετάλλιο Herzber αν ο κορυφαίος επιστήμονας του Καναδά.

Σε μια αναλυτική μελέτη από τον κόλπο Whitefish, στη λίμνη Woods, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό Οντάριο, ισχυρές σχέσεις βρέθηκαν μεταξύ των αλλαγών στην άλγη της λίμνης και μακροχρόνιων αλλαγών στη θερμοκρασία του αέρα και των καταγραφών τήξης του πάγου της λίμνης(ice-out).

Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι, αν και η μελέτη εστιαζόταν στην άλγη που διατηρείται στα ιζήματα των λιμνών, αλλαγές σε άλλα τμήματα του υδάτινου οικοσυστήματος είναι επίσης πιθανές (για παράδειγμα άνθη άλγης και επίπεδα οξυγόνου στα βάθη των λιμνών).

«Η ευρεία εμφάνιση αυτών των τάσεων μας προβληματίζει ιδιαίτερα καθώς προτείνουν ότι έχουμε ήδη περάσει το κατώφλι των οικολογικών αλλαγών λόγω του κλίματος, ακόμη και με αυξήσεις θερμοκρασίες που βρίσκονται κάτω από τα προβλεπόμενα για το μέλλον θερμοκρασιακά σενάρια για αυτές τις περιοχές», προσθέτει η Dr Paterson. Οι συγγραφείς προειδοποιούν ότι αν οι θερμοκρασίες συνεχίζουν να αυξάνονται με αυτό το ρυθμό, είναι πιθανό ότι νέοι οικολογικοί ουδοί θα ξεπεραστούν ακόμη και απρόβλεπτοι.

The research was funded by the Natural Sciences and Engineering Research Council of Canada, and the Ontario Ministry of the Environment.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
Queen's University (2008, December 27). Ecosystem Changes In Temperate Lakes Linked To Climate Warming. ScienceDaily. Retrieved December 28, 2008, from http://www.sciencedaily.com­ /releases/2008/12/081216133442.htm

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Κλιματική αλλαγή και σκεπτικισμός

Υπάρχουν γενικά τρεις κατηγορίες σκεπτικιστών για το θέμα της κλιματικής αλλαγής.

Πρώτα, υπάρχει μια πολύ μικρή ομάδα σοβαρών επιστημόνων που τονίζουν τα προβλήματα των μοντέλων των αερολυμάτων(aerosols) και τη νεφοκάλυψη (cloud cover, νέφος). Δεν απορρίπτουν το μοντέλο του θερμοκηπίου, τις παρατηρούμενες αυξήσεις του διοξειδίου του άνθρακα ή την παρατηρούμενη αύξηση στην παγκόσμια θερμοκρασία. Ο πιο γνωστός από αυτό το group είναι ο αμερικανός κλιματολόγος, Richard Lindzen.

Δεύτερον, υπάρχει μια πολύ μικρή ομάδα επιστημόνων που εμφανίζονται σε κάθε συνάντηση αλλά δε λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Σε αυτούς περιλαμβάνεται ένας Δανός επιστήμονας που διαφωνεί, χωρίς ορθά στοιχεία, ότι τα επίπεδα των θαλασσών δεν αυξάνονται καθόλου, ένας Γάλλος επιστήμονας που υποστηρίζει από μια μελέτη καταγραφών από εταιρείες φύτευσης τσαγιού, ότι στην Τανζανία δεν έχει υπάρξει καμία αύξηση θερμοκρασίας γύρω από το Κιλιμάντζαρο παρά την απώλεια του 85% των μόνιμων παγετώνων τα τελευταία εκατό χρόνια(οι παγετώνες αυτοί χρονολογούνται στην τελευταία εποχή των παγετώνων), και ένας Βρετανός επιστήμονας που υποστηρίζει ότι η παγκόσμια υπερθέρμανση συμβαίνει λόγω της αυξημένης ηλιακής δραστηριότητας(το μοντέλο του όμως δεν έχει καμία βάση στις μετρήσεις)

Τρίτον, υπάρχει ένα πολύ «ηχηρό» γκρουπ επαγγελματιών λομπιστών (lobbyist=διαδρομιστής, παρασκηνιακός πολιτικός μεσάζων). Μερικοί είχαν επιστημονική εκπαίδευση αλλά οι περισσότεροι όχι. Καταφέρνουν να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί καθώς διατυπώνουν σωστά τις σκέψεις τους, είναι κατανοητοί και καλά χρηματοδοτούμενοι. Ανήκουν στην ίδια κατηγορία των lobbyists για τις εταιρείες καπνού που υποστηρίζουν ότι οι σύνδεσμοι μεταξύ του καπνίσματος και της κακής υγείας δεν είναι αποδεδειγμένοι.

Συνολικά, είναι ξεκάθαρο ότι η ισορροπία της διεθνής επιστημονικής γνώμης υποστηρίζει ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένας πραγματικός και σύγχρονος κίνδυνος, που απαιτεί άμεση και δεσμευμένη δράση.

Κείμενο μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από κομμάτι άρθρου του David King
Ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά βρίσκεται εδώ

Πάνω στο ίδιο θέμα:

• Οι άνθρωποι δεν ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή: άλλες απόψεις
  
• Κλιματική αλλαγή και επιστήμη: απάντηση στους σκεπτικιστές της κλιματικής αλλαγής
• Σκεπτικιστές

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Τα παράξενα των ζώων

1) Έχει αποδειχθεί ότι οι αγελάδες δίνουν περισσότερο γάλα όταν ακούνε μουσική!

2) Ο ορνιθόρυγχος πλατύπους μπορεί να αποθηκεύσει μέχρι και 600 σκουλήκια κάθε φορά στους μάρσιπους από τα μάγουλά του



3) Τα πτηνά δεν μπορούν να πάνε στο διάστημα. Χρησιμοποιούν τη βαρύτητα σαν βοηθό στην κατάποση, οπότε οποιοδήποτε πουλί θα κατάπινε γρήγορα και θα πέθαινε σε ένα περιβάλλον χωρίς βαρύτητα.

4) Οι ελέφαντες μπορούν να μυρίσουν νερό από περίπου 3 μίλια(πέντε χιλιόμετρα) μακριά.

5) Όλες οι γαρίδες γεννιούνται σαν αρσενικά αλλά, αναπτύσσονται σιγά σιγά σε θηλυκά καθώς ωριμάζουν.



6) Τα στρείδια είναι συνήθως αμφισεξουαλικά. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους αλλάζουν από αρσενικά σε θηλυκά και αντίστροφα, πάρα πολλές φορές.

7) Η γλώσσα μιας γαλάζιας φάλαινας ζυγίζει περισσότερο από έναν ολόκληρο ελέφαντα(μικρό σχετικά).

8) Οι καρχαρίες και τα σαλάχια, είναι τα μόνα γνωστά είδη που δεν παθαίνουν ποτέ καρκίνο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό ίσως συμβαίνει επειδή έχουν χόνδρους αντί για οστά.



9) Μερικά ζώα έχουν προφορά! Για παράδειγμα η προφορά του "μουυυ" μιας αγελάδας εξαρτάται από την περιοχή στην οποία ανήκει.

10) Ξέρετε πόσα δόντια έχει ένα κουνούπι; 47!

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Η οξέωση των ωκεανών(ocean acidification) θα μπορούσε να έχει ευρύτερες συνέπειες στα θαλάσσια οικοσυστήματα

Η ανησυχία για την αυξημένη οξέωση των ωκεανών συχνά εστιάζεται στις επιπτώσεις της πάνω στους κοραλλιογενείς υφάλους, αλλά ευρύτερες συνέπειες στις βιολογικές διαδικασίες των ωκεανών ίσως είναι πιο σημαντικές, σύμφωνα με τον Donald Potts, καθηγητή οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Santa Cruz, που είναι ειδικός πάνω στην οικολογία των κοραλλιογενών υφάλων και στη θαλάσσια βιοποικιλότητα.

Η οξέωση των ωκεανών είναι μία από τις παράπλευρες συνέπειες της αυξημένης συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης λόγω της καύσης των ορυκτών καυσίμων. Οι ωκεανοί έχουν την ιδιότητα να απορροφούν τεράστια ποσά διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, αλλά καθώς το αέριο αυτό διαλύεται κάνει τα νερά πιο όξινα. Η αυξημένη οξύτητα μπορεί να κάνει τη ζωή δύσκολη για τα κοράλλια και άλλους θαλάσσιους οργανισμούς που «χτίζουν» κελύφη και σκελετούς από ανθρακικό άλας ασβεστίου.

Οι επιστήμονες φοβούνται ότι η οξέωση θα επιβραδύνει την ανάπτυξη αυτών των οργανισμών και θα προκαλέσει την διάλυση των δομών που είναι φτιαγμένες με άλατα ανθρακικού ασβεστίου. Ο Potts συμφωνεί ότι η καταστροφή των κελύφων θα είναι σίγουρα ένα πρόβλημα για πολλούς θαλάσσιους οργανισμούς, αλλά νομίζει ότι οι δυσλειτουργίες θα έχουν ένα πολύ βαθύτερο αντίκτυπο.

«Δεν υπάρχει ερώτημα για τους κοραλλιογενείς υφάλους, και δεν υπάρχει ερώτημα για το θέμα της ασβεστοποίησης», εξηγεί. «Αυτό που εμείς κοιτάμε είναι οι το πώς επηρεάζονται(αρνητικά) οι αναπτυξιακές διαδικασίες, οι πληθυσμοί και οι κοινότητες σε πολλές κλίμακες»

Ο όρος «οξέωση»(οξεοποίηση, acidification) αναφέρεται σε μικρή πτώση του pH του νερού των ωκεανών, πτώση που αγγίζει το όξινο άκρο της κλίμακας, αν και το pH συνεχίζει να παραμένει ελαφρά αλκαλικό. Μια μικρή μείωση στο pH επηρεάζει το χημικό ισοζύγιο του ωκεάνιου νερού, μειώνοντας τη διαθεσιμότητα των ιόντων ανθρακικών αλάτων που χρειάζονται από μια ευρεία ποικιλία οργανισμών για να χτίσουν και να διατηρήσουν δομές από άλατα ανθρακικού ασβεστίου.

Πολλές μορφές φυτοπλαγκτού-μικροσκοπικής άλγης που σχηματίζουν τη βάση της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας- χτίζουν κελύφη από άλατα ανθρακικού ασβεστίου για να προστατέψουν τους εαυτούς τους από μικροσκοπικούς θηρευτές που ονομάζονται βλεφαριδοφόρα πρωτόζωα. Μία επίδραση-δυσλειτουργία στην ικανότητα του φυτοπλαγκτού να χτίζει τα κελύφη του θα μπορούσε να έχει πάρα πολλές συνέπειες για όλη την θαλάσσια τροφική αλυσίδα, αναφέρει ο Potts.

«Πρόκειται να αλλάξει τον κυρίαρχο οργανισμό στην τροφική αλυσίδα, και υπάρχει ένας πραγματικός κίνδυνος ότι οι τροφικές αλυσίδες θα γίνουν μικρότερες». Με άλλα λόγια, τα βλεφαριδοφόρα πρωτόζωα που θηρεύουν απροστάτευτους φυτοπλαγκτονικούς οργανισμούς ίσως ανθίσουν με την απουσία οργανισμών που βρίσκονται πάνω από αυτούς στην τροφική αλυσίδα.

Αλλά η ασβεστοποίηση των σκελετών δε θα είναι η μόνη βιολογική διαδικασία που θα επηρεαστεί από την οξέωση. Όλες οι βιοχημικές φυσιολογικές αντιδράσεις είναι πιθανό να αλλάξουν. Οι ανήλικοι οργανισμοί(αυτοί που αναπτύσσονται) είναι οι πιθανοί υποψήφιοι για να επηρεαστούν, λόγω της χαμηλής αντοχής τους σε περιβαλλοντικές αλλαγές, αλλά δεν είναι ξεκάθαρες ποιες θα είναι οι οικολογικές συνέπειες.

Η οξέωση των ωκεανών(ocean acidification) ίσως δεν επηρέασει όλα τα μέρη του ωκεανού με τον ίδιο τρόπο. Μέσα σε 100 χιλιόμετρα ακτής, το pH του νερού διαφέρει από αυτό στον υπόλοιπο ωκεανό. Το γλυκό νερό και ο άνεμος από την ξηρά μπορούν να κουβαλούν χημικές ουσίες που αλλάζουν το pH του νερού κοντά στις ακτές, κάνοντας το είτε πιο όξινο είτε πιο αλκαλικό. Μπορεί να υπάρχουν οργανισμοί σε αυτήν την περιοχή που ήδη έχουν αρχίσει να προσαρμόζονται σε αλλαγής της οξύτητας των ωκεανών, λέει ο Potts.

Αυτό που θέλουμε είναι να προβλέπουμε το μέρος όπου οι οργανισμοί είναι πιο πιθανό μπορούν να επιβιώσουν ή να επιβιώσουν το μέγιστο, και αυτό είναι το σημείο που πρέπει να εστιάζουμε τις προσπάθειες διατήρησης και διαχείρισης.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:
University of California - Santa Cruz (2008, December 18). Ocean Acidification Could Have Broad Effects On Marine Ecosystems. ScienceDaily. Retrieved December 21, 2008, from http://www.sciencedaily.com­ /releases/2008/12/081217190334.htm

Η φωτογραφία με τα διάτομα παραπάνω είναι από το Wikimedia
H πρώτη φωτογραφία απεικονίζει το διμέθυλο ανθρακικό και είναι επίσης από το Wikimedia

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Αστικοποίηση: το 95% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στο 10% του εδάφους της Γης

Ένας νέος παγκόσμιος χάρτης που δόθηκε στη δημοσιότητα από ερευνητικό κέντρο της ευρωπαϊκής κοινότητας και βρίσκεται στην αναφορά του 2009 για την παγκόσμια ανάπτυξη, μετρά την αστικοποίηση σε 8500 κύριες πόλεις. Ο χάρτης γεμίζει ένα σημαντικό κενό στην κατανόηση της οικονομικής, σωματικής ακόμη και της κοινωνικής επικοινωνίας.

Σημαντικά στοιχεία της συγκεκριμένης αναφοράς είναι τα εξής:

• Ξεπεράσαμε το όριο στο οποίο περισσότερο από το μισό του πληθυσμού της γης ζει σε πόλεις, το 2000-πολύ νωρίτερα από την εκτίμηση του 2007/2008.

• Περισσότερο από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές που απέχουν λιγότερο από μια ώρα από μια μεγαλούπολη, αλλά η κατάσταση αυτή αφορά το 85% του ανεπτυγμένου κόσμου και μόνο 35% του αναπτυσσόμενου.

• Το 95% του παγκόσμιου πληθυσμού της Γης βρίσκεται συγκεντρωμένο σε μόνο 10% του εδάφους του κόσμου, αλλά

• Μόνο το 10% του εδάφους παγκοσμίως χαρακτηρίζεται «απομακρυσμένο» ή αλλιώς βρίσκεται περισσότερες από 48 ώρες μακριά από μια μεγάλη πόλη.

Σύμφωνα με έναν από τους υπεύθυνους αυτού του προγράμματος η αναφορά αυτή θέτει το εξής ερώτημα: Μέχρι πότε τα απομακρυσμένα οικοσυστήματα θα παραμείνουν απομακρυσμένα; Να μην ξεχνάμε ότι πολλά από αυτά είναι ζωτικής σημασία για την ομαλή λειτουργία του πλανήτη μας.

Μεταφρασμένο και προσαρμοσμένο από:

European Commission, Joint Research Centre (JRC) (2008, December 19). Urbanization: 95% Of The World's Population Lives On 10% Of The Land. ScienceDaily. Retrieved December 19, 2008, from http://www.sciencedaily.com­ /releases/2008/12/081217192745.htm

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

The Day the Earth Stood Still

Υπόθεση: Ο Κιάνου Ριβς, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ερμηνεύει ένα επισκέπτη από το Σύμπαν που η παρουσία του στη Γη δημιουργεί αναστάτωση, απορίες και συζητήσεις. Επιστήμονες και πολιτικοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν το μυστήριο της επίσκεψής του, μια μητέρα με τον γιο της καταλαβαίνουν ότι ήρθε για να δώσει το μάθημα στους ανθρώπους πως η Γη δεν μπορεί να ζήσει μαζί τους και πως για να ζήσει πρέπει οι άνθρωποι να εξαφανιστούν.(http://www.myfilm.gr)

Παρά τις άσχημες κριτικές για πολλές πτυχές της ταινίας, εμένα μου άρεσε γιατί είχε ισχυρό μήνυμα: We can change.

Προτείνω να δείτε την ταινία.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Κλιματική αλλαγή και επιστήμη: Απάντηση στους σκεπτικιστές της κλιματικής αλλαγής

Μετά το προηγούμενο άρθρο ακολουθεί το παρόν και αποτελεί απάντηση απέναντι στον σκεπτικισμό της κλιματικής αλλαγής. Το άρθρο υπογράφει μια ομάδα επιστημόνων: oι William Connolley, Ray Bradley, Michael Mann και Gavin Schimdt, όλοι τους αναγνωρισμένοι και διεθνούς φήμης επιστήμονες που ασχολούνται με το κλίμα.


Η αύξηση της ενέργειας στον ωκεανό συνδέεται άμεσα με την ενεργειακή ισορροπία στην κορυφή της ατμόσφαιρας διότι οι ωκεανοί είναι με διαφορά η μεγαλύτερη αποθήκη θερμότητας στο κλιματικό σύστημα.

Οι ωκεανοί θερμαίνονται περίπου με 0,6 W/m2 τα τελευταία δέκα χρόνια(Willis et al, Nature 2004) και σε ένα ελάχιστα χαμηλότερο ποσοστό σε σχέση με το 1950(Levitus et al, Nature 2000). Αυτό μόνο μπορεί να έχει εμφανιστεί με ένα δίκτυο πλανητικής ανισορροπίας όσον αφορά την ακτινοβολία.(για παράδειγμα, η Γη απορροφά περισσότερη ενέργεια απ’ ότι αποβάλλει). Έτσι, παρά τις αλλαγές στο albedo(το κλάσμα της ηλιακής ακτινοβολίας που αντανακλάται από τη Γη), η απορροφούμενη ηλιακή ακτινοβολία είναι λιγότερη από την εξερχόμενη μεγάλου κύματος ακτινοβολία γι’ αυτήν την περίοδο, και ιδιαίτερα κατά την τελευταία δεκαετία.

Επί πρόσθετα, τα κλιματικά μοντέλα που βασίζονται στις καλύτερες προβλέψεις για τις αλλαγές στα αέρια του θερμοκηπίου, τα aerosols, και την ηλιακή ενέργεια προβλέπουν μία πλανητική ενεργειακή ανισορροπία πολύ κοντινή με αυτή που προκύπτει από τα αποτελέσματα για το περιεχόμενο θερμότητας των ωκεανών.(Hansen et al, Science 2005).

Βελτιώσεις στις καταγραφές των albedo σίγουρα θα βοηθήσουν στην περεταίρω επανεκτίμηση των κλιματικών μοντέλων αλλά οι τωρινές αβεβαιότητες δεν υποβαθμίζουν τον κυρίαρχο ρόλο των αερίων του θερμοκηπίου στην αλλαγή της ενεργειακής ισορροπίας του πλανήτη.

Η ποικιλότητα όσον αφορά την ηλιακή ενέργεια είναι εδώ και πολύ καιρό υποψήφιος για την πρόκληση κλιματικών αλλαγών στη Γη. Άμεσες μετρήσεις της συνολικής ηλιακής irradiance(TSI) έχουν γίνει διαθέσιμες μόνο από τους δορυφόρους από το 1979 και ακόμη και αυτές περιέχουν στοιχεία αβεβαιότητας. Διάφορες μετρήσεις TSI από μόνες τους(της τάξης του 0,1%) είναι πολύ μικρές για να έχουν ένα μεγάλο ρόλο στην πρόσφατη αλλαγή του κλίματος. Αυτές οι επιδράσεις περιλαμβάνονται σε σύγχρονα κλιματικά μοντέλα αλλά τα τελευταία πενήντα χρόνια δεν συνεισφέρουν σημαντικά στις τρέχουσες τάσεις θέρμανσης που υπάρχουν στον πλανήτη.

Εμείς γι’ αυτό συμπεραίνουμε ότι κανένα από τα θέματα που επισημάνθηκαν από τον Benny Peiser έχουν λίγη ή και καμία εμπλοκή στη βάση της κλιματικής αλλαγής: την επίδραση των ανθρωπογενών αερίων του θερμοκηπίου.

Για ολόκληρο το κείμενο δείτε το:
http://www.opendemocracy.net/debates/article-6-129-2510.jsp

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Οι άνθρωποι δεν ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή: Άλλες απόψεις

Το παρακάτω μεταφρασμένο άρθρο είναι του Benny Peiser, ενός κοινωνικού ανθρωπολόγου, λέκτορα στο πανεπιστήμιο John Moore του Λίβερπουλ ο οποίος ερευνά κυρίως τις επιδράσεις της περιβαλλοντικής αλλαγής και των καταστροφικών γεγονότων στη σύγχρονη σκέψη και στην εξέλιξη της κοινωνίας. Ο Benny Peiser δεν πιστεύει ότι εμείς οι άνθρωποι ευθυνόμαστε για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και της κλιματικής αλλαγής. Το άρθρο αυτό δείχνει τι πιστεύει ένας σοβαρός σκεπτικιστής του θέματος της κλιματικής αλλαγής, και είναι αντιπροσωπευτικό για όλους αυτούς που δεν πιστεύουν ότι ο άνθρωπος ευθύνεται για την παγκόσμια υπερθέρμανση.



Ναι, υπάρχει μεγάλη πρόοδος τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την κατανόηση της δυναμικής του κλίματος. Ναι, οι περισσότεροι κλιματολόγοι είναι πεπεισμένοι ότι η παγκόσμια υπερθέρμανση οφείλεται κυρίως στους ανθρώπους. Και ναι, οι ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έχουν αδιαμφισβήτητα μία επίδραση στην παγκόσμια μέση θερμοκρασία. Αυτό που δεν ξέρουμε παρόλα αυτά είναι το μέγεθος αυτής της επίδρασης. Ακόμη περισσότερο, οι περισσότεροι ερευνητές που υποστηρίζουν τη θεωρία της ανθρωπογενούς παγκόσμιας υπερθέρμανσης συμφώνησαν ότι θα καταλήξει σε μεγάλης κλίμακας καταστροφή ακόμη και αν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα διπλασιαστούν.

Σημαντικά κενά παραμένουν επίσης στην κατανόηση του κλίματος της ξηράς. Μόλις πρόσφατα, νέα έρευνα αποκάλυψε ότι δε γνωρίζουμε πάρα πολλά για το ποσό της ηλιακής ενέργειας που απορροφάται από τη Γη και το ποσό που αντανακλάται πίσω στο διάστημα.

Γνωρίζουμε ακόμη λιγότερα για τον τρόπο που αυτή η διαδικασία επηρεάζει τις θερμοκρασίες. Επίσης δεν μπορούμε να κατανοήσουμε σε βάθος τις αιτίες και τις επιδράσεις της ηλιακής ποικιλότητας και πως αυτή αλλάζει το κλίμα. Η ιδέα ότι ο ήλιος, πολύ περισσότερο από τους ανθρώπους, είναι ο κύριος οδηγός του κλίματος του εδάφους, κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια. Τον Μάρτιο του 2005, ο Jan Veizer, ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες του Καναδά στις γεωεπιστήμες, δημοσίευσε μία εκτενή αναφορά πρόσφατων ευρημάτων και συμπέρανε ότι «εμπειρικές παρατηρήσεις για όλα τα προηγούμενα χρόνια δείχνουν σε ουράνια φαινόμενα σαν τον κύριο οδηγό του κλίματος, με τα αέρια του θερμοκηπίου να δρουν μόνο σαν εν δυνάμει ενισχυτές». Δεν ξέρω αν ο Veizer έχει δίκαιο, αλλά πιστεύω ότι τα ευρήματά του πρέπει να εκτιμηθούν με προσοχή αντί να αγνοούνται γιατί πάνε αντίθετα με το ρεύμα.

Όπως επισημαίνει ο David King σε άρθρο του, η πλειονότητα των επιστημόνων και των επιστημονικών οργανισμών λένε πως οι άνθρωποι πρέπει να κατηγορηθούν για την πρόσφατη κλιματική αλλαγή.

Αυτή η υποστήριξη όμως δεν είναι παγκόσμια. Ένας αριθμός διακεκριμένων επιστημονικών οργανισμών- όπως η ρωσική ακαδημία επιστημών(RAS), ή αμερικάνικη πολιτειακή συνεργασία κλιματολόγων(AASC)-παραμένουν σκεπτικοί.
Πράγματι, η αμερικανική συνεργασία γεωλόγων πετρελαίου(AAPG), ένας διεθνής οργανισμός που αποτελείται από 30000 γεωεπιστήμονες, έχει επίσημα απορρίψει την άποψη ότι οι ανθρωπογενείς παράγοντες είναι οι κύριοι οδηγοί της παγκόσμιας υπερθέρμανσης.

Για ολόκληρο το άρθρο στα αγγλικά δείτε το :
http://www.opendemocracy.net/debates/article-6-129-2490.jsp

Το επόμενο post θα είναι ένα άρθρο-απάντηση μιας ομάδας επιστημόνων πάνω στην άποψη του Benny Peiser.

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Λίμνη Κουμουνδούρου

Μιας και το Σαββατοκύριακο ήμουν στην Αθήνα βρήκα την ευκαιρία να επισκεφτώ τη συγκέντρωση-διαμαρτυρία στην λίμνη Κουμουνδούρου που διοργάνωσε η Διαρκής Κίνηση με την ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ. Για περισσότερα εδώ. Η πορεία έγινε με αίτημα την αποτροπή της εγκατάστασης δεξαμενών πετρελαίου της SHELL στο γύρω χώρο. Αν κάτι τέτοιο γίνει η λίμνη θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο. Η λίμνη παρά τις ανθρώπινες παρεμβάσεις παραμένει ένας υδροβιότοπος ο οποίος απειλείται από την εκτεταμένη μόλυνση.
Και επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις:





















earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

Κλιματική αλλαγή

Αδιαμφισβήτητα η κλιματική αλλαγή συμβαίνει. Είναι, για μένα, το πιο σοβαρό περιβαλλοντικό πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Και δυστυχώς, εμείς οι άνθρωποι την προκαλούμε. Το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής κοινότητας έχει αποδείξει ότι η παγκόσμια υπερθέρμανση προκαλείται από τις ανθρώπινες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, από την καύση των ορυκτών καυσίμων. (Επειδή το θέμα του σκεπτικισμού πάνω στην κλιματική αλλαγή και την προέλευσή της θέλει ανάλυση, θα αναφερθώ σε αυτό σε επόμενο post)

Μέσα στον ανθρωποκεντρισμό στον οποίο ζούμε, κάποιος μπορεί να πει ότι δεν το νοιάζει αν χαθεί η βιοποικιλότητα, αν ο πλούτος της ζωής χαθεί σε μια στιγμή, αν τα χρώματα και οι ήχοι που βλέπουμε γύρω μας αλλάξουν και όλα γίνουν πιο μουντά.

Αν όμως χαθεί η βιοποικιλότητα είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να επιβιώσουμε; Θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε οχυρωμένοι μέσα σε έναν κόσμο υποκινούμενο από το χρήμα και τη διαφθορά δίχως αξίες;

Κι όμως οι επιπτώσεις θα γίνουν κάτι παραπάνω από αισθητές και άμεσα στον άνθρωπο. Λειψυδρία, φτώχεια και ασθένειες, είναι μερικά από αυτά που θα κυριαρχήσουν σε έναν κόσμο με διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες.

Ακραία καιρικά φαινόμενα, αύξηση της στάθμης των θαλασσών, πρωτόγνωρες για τον άνθρωπο πλημμύρες. Πόλεις και άνθρωποι που χάνονται. Μπορούμε να τα αντέξουμε όλα αυτά;

O Einstein έχει πει ότι: Τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο δεν μπορούν να λυθούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε.

Μήπως ήρθε η ώρα αν και αργά να αλλάξουμε επίπεδο σκέψης, όλοι μας; Να περάσουμε σε ένα ανώτερο; Μόνο έτσι μπορούμε να σώσουμε την κατάσταση. Η τουλάχιστον να πούμε ότι προσπαθήσαμε.



Aerosmith- Living on the edge γιατί..

There's something right with the world today

And everybody knows it's wrong

earthsos.gr/earthsos.blogspot.com

ζωή στο πράσινο

Έτυχε να αγοράσω το National Geographic αυτού του μήνα και βρήκα μαζί του ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα με τίτλο:

Ζωή στο πράσινο: 100 τρόποι για να διατηρήσετε τον πλανήτη υγιή μέσα από την καθημερινή σας ρουτίνα. Το διάβασα λίγο και πιστεύω πως αξίζει να το έχει κανείς. Είναι γραμμένο-μεταφρασμένο με ωραίο τρόπο και διαβάζεται πολύ εύκολα.

Αντιγράφωντας από το site του National Geographic gr:

Άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη, εξαντλούμενοι φυσικοί πόροι, μόλυνση της ατμόσφαιρας και του νερού. Συχνά αισθανόμαστε αδύναμοι μπροστά στις περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, όμως τα προβλήματα τα οποία καλούμαστε να λύσουμε ξεκινούν συνήθως από το σπίτι μας. Στον απλό και εύχρηστο αυτό οδηγό του National Geographic παρουσιάζονται 100 πρακτικές που μπορούμε όλοι να εφαρμόσουμε στο σπίτι, στον κήπο, στη δουλειά μας, στην πόλη ή το χωριό μας, στα ταξίδια μας. Πρόκειται για μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας, που όμως μπορούν να συμβάλουν σε έναν πιο υγιή πλανήτη και σ' έναν καλύτερο κόσμο για όλους μας. Γιατί ο καθένας από μας μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αρκεί να μάθουμε με ποιο τρόπο.

Θα σας πρότεινα να αγοράσετε το περιοδικό, αξίζει!