Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη
Σήμερα ξεκίνησα να βλάπτω το περιβάλλον πριν ακόμα ξυπνήσω και ανάψω το φως (διότι με ενοχλεί η ήλιος στα μούτρα)! Κοιμάμαι με την τηλεόραση ανοιχτή (μπας και χάσω καμιά είδηση) και έτσι σπαταλάω ενέργεια και στον ύπνο μου! Χάρμα;
Η κατάσταση κλιμακώνεται ώρα με την ώρα (θερμοσίφωνες, μπάνια, καφετιέρες, μικροκύματα, αποψύξεις, κλιματιστικά) και κατά το μεσημεράκι, έχω πλέον μεταμορφωθεί σε μια μηχανή εξολόθρευσης του περιβάλλοντος: Τι αμάξια, τι πλυντήρια, τι γκάζια, τι χημικά, τι γόπες και μιλάμε, αδελφέ μου, τι σακούλα. Πολλή σακούλα! Ολες σε πλαστικό, σε διάφορα μεγέθη, γενναιόδωρα με προμηθεύουν οι πάντες: το περίπτερο, το φαρμακείο, ο φούρνος, το καθαριστήριο, το σούπερ μάρκετ, το παπουτσάδικο.
Ολες αυτές οι δουλειές βέβαια, γίνονται με το αυτοκίνητο (πώς να κουβαλήσεις τόσο σακουλαριό μέσα στη ζέστη;). Ευτυχώς, δεν είμαι μόνη: Δίπλα μου εξολοθρεύουν το περιβάλλον τους εκατομμύρια άλλοι Τερμινέιτορς με αθώα όψη, μέσα στα γιώτα-χι τους, ακριβώς σαν κι εμένα. Τερμίτες στο κουφάρι του πλανήτη. Γεμίζω σακούλες. Και παράγω σκουπίδι. Μιλάμε για πάρα πολύ σκουπίδι. Πακέτα, πακετάκια, μπουκάλια, χημικά, οργανικά, συνθετικά, παράγω σκουπίδια με μεγαλύτερη ταχύτητα απ όση τρώω, σκέφτομαι ή ανασαίνω. Κι ούτε λεπτό μέσα στη μέρα δεν με απασχολεί πού θα καταλήξει, αρκεί κάποιος να το πάρει τη νύχτα από μπροστά μου, να μην το βλέπω. Οταν έχουν απεργία μόνο εκνευρίζομαι, όπως οι δήθεν «κυρίες» με τις υπηρέτριές τους στις κωμωδίες του 60 («Καλλιόπηηη, θα μας φάει το σκουπίδι, μάζεψέ το, άχρηστο δουλικό»).
«Για χώρα τόσο επιβαρημένη περιβαλλοντικά», λένε οι στατιστικές, «οι Ελληνες μάλλον αδιαφορούν σε συλλογικό επίπεδο και σπάνια συμμετέχουν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την καταστροφή του περιβάλλοντος».
Τρελή είμαι να πάω σε εκδήλωση διαμαρτυρίας; Λογικά, θα είμαι η πρώτη που θα μπαγλαρώσουν οι οικολόγοι! Προτιμώ να κάνω το παπί και να τα ρίχνω όλα στον κακό Δρακουμέλ Μπους. Βολεύει.
Η κατάσταση κλιμακώνεται ώρα με την ώρα (θερμοσίφωνες, μπάνια, καφετιέρες, μικροκύματα, αποψύξεις, κλιματιστικά) και κατά το μεσημεράκι, έχω πλέον μεταμορφωθεί σε μια μηχανή εξολόθρευσης του περιβάλλοντος: Τι αμάξια, τι πλυντήρια, τι γκάζια, τι χημικά, τι γόπες και μιλάμε, αδελφέ μου, τι σακούλα. Πολλή σακούλα! Ολες σε πλαστικό, σε διάφορα μεγέθη, γενναιόδωρα με προμηθεύουν οι πάντες: το περίπτερο, το φαρμακείο, ο φούρνος, το καθαριστήριο, το σούπερ μάρκετ, το παπουτσάδικο.
Ολες αυτές οι δουλειές βέβαια, γίνονται με το αυτοκίνητο (πώς να κουβαλήσεις τόσο σακουλαριό μέσα στη ζέστη;). Ευτυχώς, δεν είμαι μόνη: Δίπλα μου εξολοθρεύουν το περιβάλλον τους εκατομμύρια άλλοι Τερμινέιτορς με αθώα όψη, μέσα στα γιώτα-χι τους, ακριβώς σαν κι εμένα. Τερμίτες στο κουφάρι του πλανήτη. Γεμίζω σακούλες. Και παράγω σκουπίδι. Μιλάμε για πάρα πολύ σκουπίδι. Πακέτα, πακετάκια, μπουκάλια, χημικά, οργανικά, συνθετικά, παράγω σκουπίδια με μεγαλύτερη ταχύτητα απ όση τρώω, σκέφτομαι ή ανασαίνω. Κι ούτε λεπτό μέσα στη μέρα δεν με απασχολεί πού θα καταλήξει, αρκεί κάποιος να το πάρει τη νύχτα από μπροστά μου, να μην το βλέπω. Οταν έχουν απεργία μόνο εκνευρίζομαι, όπως οι δήθεν «κυρίες» με τις υπηρέτριές τους στις κωμωδίες του 60 («Καλλιόπηηη, θα μας φάει το σκουπίδι, μάζεψέ το, άχρηστο δουλικό»).
«Για χώρα τόσο επιβαρημένη περιβαλλοντικά», λένε οι στατιστικές, «οι Ελληνες μάλλον αδιαφορούν σε συλλογικό επίπεδο και σπάνια συμμετέχουν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την καταστροφή του περιβάλλοντος».
Τρελή είμαι να πάω σε εκδήλωση διαμαρτυρίας; Λογικά, θα είμαι η πρώτη που θα μπαγλαρώσουν οι οικολόγοι! Προτιμώ να κάνω το παπί και να τα ρίχνω όλα στον κακό Δρακουμέλ Μπους. Βολεύει.
πηγή: ethnos.gr
Σχόλια:
1) χαχαχαχα sorry για το copy paste αλλά είχε πολύ πλάκα ;) Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος Έλληνας έτσι κάνει. Αν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα έχει 12 εκατομμύρια κατοίκους, οι έντεκα έτσι κάνουν. Το θέμα είναι να συνηθίσεις κάτι. Η ανακύκλωση πχ. Κάντο μια φορά και που ξέρεις, μπορεί και να σ'αρέσει. Βασικά από ένα σημείο και μετά το κράτος( οι νόμοι πχ) μπορούν να σε συμμορφώσουν. Στη Γερμανία για παράδειγμα, κάθε πολυκατοικία έχει από κάτω κάδους ταξινομημένους για το που θα βάζεις τι. Έτσι όπως έχουμε εμείς τους όμορφους πράσινους κάδους απορριμάτων όπου μπορείς να βάλεις μέσα από πλυντήριο μέχρι άνθρωπο, αυτοί είναι υποχρεωμένοι από το νόμο να τοποθετούν τα πλαστικά στον ένα κάδο, τα χάρτινα, στον άλλο κοκ. Η ανακύκλωση δηλάδή είναι δεδομένη. Δε σου έχουν τον κάδο ανακύκλωσης 100 και μέτρα από το σπίτι, οπότε ο μέσος Έλληνας να πει: δε βαριέσαι τώρα.. Βέβαια υπάρχει ακόμη ένα πρόβλημα: αυτό των εργοστασίων ανακύκλωσης. Πρέπει, πρέπει σίγουρα το κράτος να εγκαινιάσει πολλά εργοστάσια ανακύκλωσης ακόμη. Γιατί; για να αυξηθούν οι κάδοι και να υποχρεωθούμε έτσι να ανακυκλώσουμε.
2) Look at the greenpeace moto in the picture above the text. It's just nice and true.
earthsos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου